22/11/08

November Rain ...

... ή σύντομη αναφορά αδείας που ήρθε κάπως νωρίτερα του αναμενομένου:τα πράγματα στο στρατόπεδο σε γενικές γραμμές cool,έχασα δυστυχώς αν και ήμουν στην Αθήνα τις συναυλίες του Brett Anderson και του Tony Allen,θα χάσω και την επανασύνδεση των Στέρεο Νόβα,η δισκογραφική χρονιά ολοκληρώνεται για μένα μόλις ακούσω τα albums των Guns 'n' Roses,των Killers και του Kanye West(τί είναι άραγε πιο παράξενο,η κυκλοφορία του Chinese Democracy ή η τρίτη επιστροφή του Μπάγιεβιτς στην ΑΕΚ;),ευτυχώς θα προλάβω να δώ το ντέρμπυ στο μπάσκετ,ένας μήνας ακόμα στην Κόρινθο,ελπίζω τα Χριστούγεννα να με βρούν σπίτι μου-ή τουλάχιστον On Mars με τους Flaming Lips...

*UPDATE:Δύο αντιδιαμέτρικα αντίθετες οπτικές γωνίες για το Chinese Democracy εδώ και εδώ ,αν και προσωπικά θα συμφωνήσω με την άποψη του Μάκη Παπασημακόπουλου από το ένθετο της σημερινής Sportday-η κυκλοφορία και μόνο του album είναι ένα statement...

12/11/08

In the army now ...

Οι αναρτήσεις αναπόφευκτα θα αραιώσουν,αλλά το blog θα συνεχίσει τις εργασίες του.
So long ...

5/11/08

No 1.Three's my lucky number...


.... and fortune comes in threes,έλεγαν στο Three οι Massive Attack την ίδια χρονιά που οι έτεροι του Bristol κυκλοφορούσαν το πρώτο τους αριστούργημα Dummy,και μάλλον θα χρειαστεί να προσπαθήσουν πολύ για να ανταγωνιστούν το τρίτο album που οι Portishead ονόμασαν με όχι ιδιαίτερη πρωτοτυπία Third-είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων οι Soft Machine,οι Big Star και οι Chicago.Ευτυχώς όμως φρόντισαν να πρωτοτυπήσουν αλλού...

Από την εισαγωγή-προειδοποίηση που αντί για ''Beware of the three '' θα μπορούσε να σημαίνει ''Υou are now entering dangerous territory'' και το Silence,που θα ακουγόταν ταιριαστά στη Χαμένη Λεωφόρο του David Lynch,μπαίνεις σε ένα ηχητικό trip με αναρίθμητα highlights-το ανορθόδοξο single Machine Gun που ξεκινάει με το beat της χρονιάς και διακόπτεται ξαφνικά πριν εξελιχθεί σε progressive έπος ή το σύντομο αλλά λειτουργικό ιντερλούδιο Deep Water -αλλά και ένα ανέλπιστα ομοιογενές σύνολο.

Ένα μεταμοντέρνο soundtrack για sour times...

...και μια ελαφρώς αποκλίνουσα άποψη εδώ

Νο 1.Portishead -Third


2/11/08

Νο 2.''Γαμώτο,Hold Steady...

...πώς γίνεται ένα συγκρότημα να είναι τόσο καλό;'',όπως έγραψε και ο δημοσιογράφος Rob Sheffield.Ξέρω 'γω ;

Στην υποτιμημένη τηλεοπτική σειρά Freaks and Geeks η πρωταγωνίστρια τα παρατάει όλα για να ακολουθήσει την περιοδεία των Grateful Dead(αν και η σειρά διαδραματίζεται στα 80s οπότε θα ήταν πιο λογικό να άκουγε Black Flag ή κατι τέτοιο).Ομολογώ ότι οι Hold Steady με έχουν βάλει σε σκέψεις...

Τα riffs θα έκαναν τον Angus Young των AC/DC να παρατήσει για πάντα τη σχολική στολή,οι στίχοι πραγματικό ανθολόγιο-σαν αυτά που είχαμε στο δημοτικό...

''Θα προτιμούσα να μείνω ξενέρωτος και να βλέπω 200 άτομα να τρελαίνονται με τα τραγούδια μου παρά να μεθάω'',δήλωσε με αυταπάρνηση ο frontman του γκρουπ Graig Finn.Μπορεί οι Clash να κοίμιζαν τους fans στο ξενοδοχείο τους,αλλά κανένας δεν έχει κάνει τέτοιες θυσίες για τους οπαδούς του.
Graig,σε ευχαριστούμε-και οι 200 ...

No 2 The Hold Steady -Stay Positive

Εντωμεταξεί οι διάδοχοι ίσως βρέθηκαν και έχουν το όνoμα The Gaslight Anthem αλλά δυστυχώς άκουσα το album τους The '59 Sound λίγο καθυστερημένα για να μπεί στη λίστα.Springsteen,Replacements,Hold Steady,τίτλοι τραγουδιών όπως Miles Davis and the cool-say no more,όπως έλεγαν και οι Monty Python.Ένα σχόλιο για τους Gaslight Anthem εδώ
και μία κριτική εδώ