Ένα

Πραγματικά απρόβλεπτη η επιλογή μου για το album της δεκαετίας, σαν να ακούω τα σαγόνια να πέφτουν από την έκπληξη. Τα είπαμε και πρόσφατα εδώ:

http://anotherdayfullofdread.blogspot.com/2009/10/
kid-stays-in-picture.html

Tο Kid A είναι, εξάλλου, ένα album που δεν παύει να σε εκπλήσσει, ο γράφων, για παράδειγμα ανακάλυψε το booklet που κρυβόταν στη θήκη του cd μόλις πρόπερσι.

Νο 1 Radiohead - Kid A ( προτιμήθηκε του Amnesiac και του In Rainbows ).


'' Με την ανανεωτική πνοή που δίνει το Veckatimest των Grizzly Bear στην americana,από το πρώτο τραγούδι που ακούγεται σαν οι Radiohead να διασκευάζουν America μέχρι το οι-Beach Boys-τραγουδούν-doo-wop Cheerleader, ξεχωρίζει σαν την αρκούδα μες στο γάλα ... '' (τεμπέλικη αναδημοσίευση).
Επίσης το Ready, able είναι μακράν το ομορφότερο τραγούδι της χρονιάς...

Νο 1 Grizzly Bear - Veckatimest

Τέλος, λοιπόν, το καθημερινό posting, νιώθω σαν τον Franz Kafka μετά την ολοκλήρωση της Μεταμόρφωσης ...

Δύο

Τέλη του 2001 και είσαι πραγματικά αποπροσανατολισμένος με τις εξελίξεις στη μουσική, κρετίνοι τύπου Limp Bizkit επικρατούν, σε τί κόσμο θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ; Και ύστερα ήρθαν αυτοί οι τύποι, σε έκαναν να φορέσεις δερμάτινο jacket και converse και να ξεφορτωθείς μέρος της δισκοθήκης σου -κανένα άλλο όνομα αυτής της λίστας δεν με επηρρέασε κατά τέτοιο τρόπο - ενώ κάποιοι κομπλεξικοί ενοχλήθηκαν επειδή, όχι μόνο ακούγονταν, αλλά και έμοιαζαν με το ιδανικό ροκ συγκρότημα.

Ίσως σε αυτό το album οφείλω ότι σήμερα δεν ακούω Πλιάτσικα, γι' αυτό ...


Νο 2 The Strokes - Is This It

Mετά από εκείνη τη συναυλία στο Gagarin άλλαξε η γνώμη μου γι' αυτούς. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι το πρώτο συγκρότημα στο οποίο δέχτηκαν να παραχωρήσουν sample οι Grateful Dead - και, αντίθετα με τους Dead, με τους Animal Collective το τριπάκι είναι εντελώς φυσικό ...

υ.γ. : γιατί στο αντίτυπο του cd μου δε γίνεται το γνωστό '' κουνημένο '' εφέ ;

No 2 Animal Collective - Merriweather Post Pavillion

Tρια

Με τον Jeff Tweedy ήταν πάντα μόνος εναντίον όλων : συνεργάτες, κοντόφθαλμες εταιρείες, εξαρτήσεις και αρρώστιες. Όλοι ξέρουμε ποιός νίκησε ...

-

Νο 3 Wilco - Yankee Hotel Foxtrot ( προτιμήθηκε του A Ghost is Born, που μεταξύ άλλων περιέχει το επικό Spiders ( Kidsmoke ) - σαν να τζαμάρουν οι Tortoise, οι Νeu !, οι Sonic Youth και οι Beatles ... )

A New Dark Age- εδώ κάνω και μια αναφορά στους Sound ...

No 3 The Horrors - Primary Colours

Τέσσερα

Πραγματικός οδοστρωτήρας πάνω στα πιο μελιστάλαχτα soul samples που μπορείς να φανταστείς. Στο Takeover ισοπεδώνει το Nas και απαξιοί να ασχοληθεί με τους υπόλοιπους rappers περισσότερο από μισό στιχάκι, ενώ το Song Cry είναι ίσως το αγαπημένο μου hip - hop τραγούδι.

Νο 4 Jay-Z - The Blueprint

Putting the freaks up front ....

No 4 The Flaming Lips - Embryonic

Πέντε

Ο Jason Lytle -που έβγαλε και καλό φετινό album- δεν ήταν κανένας cool τύπος από το Brooklyn, όχι. Ήταν ένας μουσάτος βλάχος από το ταπεινό Modesto που πειραματιζόταν με παιδικά πιανάκια, γι 'αυτό και ποτέ δεν τον πήραν όσο σοβαρά έπρεπε.

Εμείς δεν τον ξεχνάμε ...

Νο 5 Grandaddy - The sophtware slump

Βραδύκαυστο album, οι πιστοί θα παραμείνουν ...

No 5 Antony + The Johnsons - The crying light

Έξι

Μακάρι να μπορούσα να αναρτήσω κάθε ιδιοφυή στίχο, κάθε εθιστικό riff και κάθε μεθυσμένο singalong αυτής της απίθανης μπάντας.


Νο 6 The Hold Steady - Boys and Girls in America

Εγκεφαλική, πολυσυλλεκτική pop, επιπέδου Yale ...

No 6 Dirty Projectors - Bitte Orca

Επτά

Δίσκοι - εικονίσματα ...

Νο 7 Joanna Newsom - Ys

No 7 Bat for Lashes - Two Suns

Οκτώ

Ο Tom σε Περιμένει για να σε οδηγήσει σε ένα κόσμο που ούτε ο Lewis Carroll θα μπορούσε να ονειρευτεί, στο I 'm still here, ενδεικτικά, χρειάζεται ένα λεπτό και πενήντα δευτερόλεπτα για να εκθέσει όσους θέλουν να αυτόαποκαλούνται τραγουδοποιοί. Το Orphans ας το αφήσουμε καλύτερα εκτός συναγωνισμού ...

No 8 Tom Waits - Alice

Οι Wilco. Θα σ΄αγαπήσουν ...

Νο 8 Wilco - The album

Εννιά

'' But have you seen my records? This Heat, Pere Ubu, Outsiders, Nation of Ulysses, Mars, The Trojans, The Black Dice, Todd Terry, the Germs, Section 25, Althea and Donna, Sexual Harrassment, Α-Ηa, Dorothy Ashby, PIL, the Fania All-Stars, the Bar-Kays, the Human League, the Normal, Lou Reed, Scott Walker, Monks, Niagra,Joy Division, Lower 48, the Association, Sun Ra, Scientists, Royal Trux, 10cc,Eric B. and Rakim, Index, Basic Channel, Soulsonic Force, Juan Atkins, David Axelrod, Electric Prunes, Gil! Scott! Heron!, the Slits, Faust, Mantronix, Pharaoh Sanders , the Fire Engines, the Swans, the Soft Cell, the Sonics, the Sonics, the Sonics, the Sonics ... ''

Νο 9 LCD Soundsystem
( προτιμήθηκε του Sound of Silver )


Καταραμένος να 'σαι Alex Turner, που δεν έχεις κλείσει καν τα εικοσιτέσσερα ...


No 9 Arctic Monkeys - Humbug

Δέκα

Εσπερινές ραψωδίες και παγανιστική ποίηση. Είναι πολύ σπουδαία ...

Νο 10 Bjork - Vespertine
(προτιμήθηκε από το Μedulla και το Selma Songs )

Ωδή στην Αθήνα και τη γενιά μου ( η Αθήνα και η γενιά μου το ξέρουν ; )

Νο 10 The Boy - Please make me dance

Έντεκα

Αρχές του 2005. Αγοράζεις από το δισκοπωλείο Jinx τα cd των Arcade Fire - θα αλλάξουν τη ροκ - και των Bright Eyes -είναι o νέος Dylan - και περνάς το χειμώνα ...

Νο 11 Arcade Fire - The Funeral

Ο Ben Chasney είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους μουσικούς παγκοσμίως, το διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι στη συναυλία στο Rodeo σε μια συναισθηματικά φορτισμένη βραδιά, καθώς ο φίλος του και έτερος κιθαρίστας της folk Jack Rose είχε πεθάνει την προηγούμενη μέρα ...

Νο 11 Six Organs of Admittance - Luminous Night

Δώδεκα

Οι Smiths, οι REM, οι Sonic Youth, ο Χατζιδάκις, ο Καρυωτάκης, ο Ρακιντζής, τα ντουέτα Βίσση - Καρβέλα .

Συγκρότημα - παραγγελιά ...

Νο 12 Κορε Υδρο - Φτηνή ποπ για την ελίτ

Eternal flame, indeed

No 12 Sonic Youth - The Eternal

Δεκατρία

Ο Sufjan Stevens παίζει περισσότερα όργανα από τον Garth Hudson των Band σε ένα ανεπανάληπτο magnum opus που συνδυάζει τη μελωδία με τον Steve Reich, προσπαθώντας να δημιουργήσει το Μεγάλο Αμερικανικό Δίσκο. Αναρωτιέσαι μήπως πρέπει, αντί για τη δισκοθήκη, να το τοποθετήσεις στη βιβλιοθήκη δίπλα στο Moby Dick...

No 13 Sufjan Stevens - Illinoise

Το post-rock που παίζουν οι Mono είναι πεπερασμένο, θα έλεγε κάποιος κυνικός, αλλά o Morriccone -συναντά-το-Χατζιδάκι λυρισμός δε σου αφήνει περιθώρια για αφ' υψηλού κριτικές ...

Νο 13 Μοnο - Hymn to the Immortal Wind

Δεκατέσσερα

Hark, the New York Αngel Sings ...

No 14 Antony + The Johnsons - I 'm a bird now

Η λαϊκή ρήση '' όπου υπάρχουν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει '' ταιριάζει γάντι στους Wu -Tang Clan - τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα σόλο ...

Νο 14 Raekwon - Only Built 4 Cuban linx II

Δεκαπέντε

Ο Ryan Adams είναι ο πιο αβίαστα χαρισματικός τραγουδοποιός της γενιάς του, αν δεν ήταν τόσο απρόβλεπτος και αυτοκαταστροφικός ίσως είχε πιο επιτυχημένη '' καριέρα '', γι 'αυτό όμως τον γουστάρουμε.

Το Heartbreaker προτιμήθηκε του Gold με βραχεία κεφαλή.

-

No 15 Ryan Adams - Heartbreaker

-

Αφήνει μια πικρή γεύση, υπαναχώρησης- ας ελπίσουμε -και όχι αποχαιρετισμού ...

-

Νο 15 Κόρε Ύδρο - Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του '78

-

Δεκαέξι

Έντεκα ιστορίες αστικoύ μποεμισμού . Είναι σαν να μαθαίνεις μια νέα γλώσσα ...

No. 16 Interpol - Turn On The Bright Lights

Πρέπει να το παραδεχτούμε, στο hip -hop είναι θεός ...

No. 16 Jay -Z -The Blueprint 3

Δεκαεπτά

Από την εισαγωγή-προειδοποίηση που αντί για ''Beware of the three '' θα μπορούσε να σημαίνει ''Υou are now entering dangerous territory'' και το Silence,που θα ακουγόταν ταιριαστά στη Χαμένη Λεωφόρο του David Lynch,μπαίνεις σε ένα ηχητικό trip με αναρίθμητα highlights-το ανορθόδοξο single Machine Gun που ξεκινάει με το beat της χρονιάς και διακόπτεται ξαφνικά πριν εξελιχθεί σε progressive έπος ή το σύντομο αλλά λειτουργικό ιντερλούδιο Deep Water -αλλά και ένα ανέλπιστα ομοιογενές σύνολο.

Ένα μεταμοντέρνο soundtrack για sour times.
( αναδημοσίευση από το βαρυσήμαντο περσινό post για το album της χρονιάς )

Νο 17 Portishead - Third

Στο εναλλακτικό σύμπαν του Paddy Mc Aloon ο Elvis δεν υπήρξε ποτέ , ο Gershwin και ο Bacharach επικράτησαν του rock 'n roll ...

No 17 Prefab Sprout - Let' s change the world with music

Δεκαοχτώ

Desert rock που στάζει αίμα. Βlood, sex, sugar, magic. Οι καλεσμένοι εκλεκτοί, ο Dave Grοhl αποδεικνύει ότι δεν είναι ο κωλόφαρδος που τράκαρε στον Cobain, στο Hanging Tree o Μark Lanegan χρειάζεται απλώς να ψιθυρίσει για να ακουστεί πάνω από το σαματά ...

Νο 18 Queens of the Stone Age - Songs for the deaf


Φοβού τον καραφλό ...

No 18 Bonnie '' Prince '' Billy - Beware

Δεκαεννιά

Το ξέρω, ακούγεται - μακριά από μας -χίπικο . Αλλά όλοι θα γίνονταν καλύτεροι άνθρωποι αν άκουγαν το Soft Bulletin ή αυτό το album, με το οποίο οι Flaming Lips κατάφεραν να το πλησιάσουν.
Να ζητήσουμε, επίσης, συγγνώμη στους πιουρίστες, που τους ήξεραν από το πρώτο single, θεωρούν το In a priest driven ambulance ως το απόγειό τους και πιστεύουν ότι ξεπουλήθηκαν στη Warner ...

Νο 19 The Flaming Lips - Yoshimi Battles the Pink Robots


Drone - folk συμφωνία, προτείνεται και ως αντίδοτο στο hangover.


No 19 Jim O' Rourke - The visitor

Είκοσι

Ξεμπέρδεψε με τα περισσότερα είδη pop μουσικής στο Odelay, έπαιζε tropicalia όταν ο Devendra ήταν ακόμη αμούστακος, πάρε και το δεύτερο καλύτερο break -up album της δεκαετίας...
Kάτι μου λέει πως δεν είναι loser ...

Νο 20 Beck -Sea Change


Αλλόκοτο και απροσδιόριστο. Οι Cabater Voltaire σε εφιάλτη απ΄ το Mullholland Drive ...

Νο 20 Mordant music - SyMptoMs

Bubbling Under ...

TOP ALBUMS 2000 -2010

................. 30 - 21 ...................

21. SIGUR ROS - AGAETIS BYRJUN

22. ΚΑΝΥΕ WEST - LATE REGISTRATION ( + THE COLLEGE DROPOUT )

23. Θ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΒΡΑΧΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

24. THE WHITE STRIPES - ELEPHANT ( + WHITE BLOOD CELLS )

25. THE GOOD, THE BAD AND THE QUEEN

26. THE STREETS - ORIGINAL PIRATE

MATERIAL

27. BRIAN WILSON - SMILE

28. BATTLES - MIRRORED

29. ARCTIC MONKEYS - WHATEVER PEOPLE

SAY I AM ...

30. BOARDS OF CANADA - GEOGADDI

Μια χιλιετία μπροστά ...

... είναι ο άνθρωπος !

Στο σημείο του ντοκυμαντέρ 30th Century Man, όπου ο Scott Walker καθοδηγεί τον μουσικό (;) πώς να χτυπήσει ένα κομμάτι κρέας για να αποσπάσει τον επιθυμητό ήχο, έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις αν :

α ) είναι παρανο'ι'κός β) είναι ιδιοφυία γ ) είναι παρανο'ι'κή ιδυοφυία.
Η πορεία των πραγμάτων είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται στο The Electrician από το Nite Flights, τον τελευταίο δίσκο επανασύνδεση των Walker Brothers , αριστούργημα άλλα ίσως όχι και η λογικότερη επιλογή για single ...

Pre-millenium tension

- Έρχονται τις μικρές ώρες της νύχτας και παραπονιούνται, οι National, οι Vampire Weekend, οι Tv on The Radio, η Pj Harvey, η Cat Power - εντάξει, οι τελευταίες είναι ευπρόσδεκτες - και άλλοι πολλοί, δε γίνεται όμως να χωρέσουν όλοι...
-Ας μην κουράσουμε τον αναγνώστη αυτού του ταπεινού blog, αλλά ένα Top 50 της δεκαετίας επιβάλλεται, μιας και μπήκαμε στον κόπο της ανασκόπησης.

- Η μουσική είναι σαν το ουίσκυ στη διαφήμιση του Jack Daniels ,χρειάζεται το χρόνο της.Δεν επελέγησαν albums από το 2009 , ούτε το καταπληκτικό Fordlandia του Johan Johansson (φωτο) που άκουσα στην αρχή της χρονιάς. Εξάλλου το 2009 ήταν, τουλάχιστον για μένα, μια πολύ μέτρια μουσική χρονιά, τα δυο-τρια πρώτα albums στον φετινό απολογισμό θα έχουν αυτόματα το λόγο σε ένα μελλοντικό δημοψήφισμα.
- Επέλεξα κάθε καλλιτέχνης να εκπροσωπείται με ένα album, μόνο όπου πιστεύω ότι κάποιος θα μπορούσε να έχει και δεύτερο album στο top 30 το αναφέρω .
- Ας υποθέσουμε ότι είναι ένα παιχνίδι, ας υποθέσουμε ότι είναι ένα παιχνίδι, ας ...

TOP ALBUMS 2000-2010

.......... 50 - 31 ...........

31. THE RAPTURE –ECHOES

32. THE LIBERTINES

33. SCOTT WALKER - THE DRIFT

34. KINGS OF LEON –A HA SHAKE HEARTBREAK

35. BONNIE PRINCE BILLY – THE LETTING GO

36. BURIAL - UNTRUE

37. THE LAST SHADOW PUPPETS - THE AGE OF THE UNDERSTATEMENT

38. OUTKAST –SPEAKERBOXX / THE LOVE BELOW

39.THE SHINS – OH, INVERTED WORLD

40 .WARREN ZEVON - THE WIND

41 .FLEET FOXES

42 .ROBERT WYATT -COMICOPERA

43.THOM YORKE –THE ERASER

44.NICK CAVE –ABBATOIR BLUES

45 .BEIRUT – THE FLYING CLUB CUP

46.MORRISSEY - YOU ARE THE QUARRY

47 .FOUR TET -ROUNDS

48. RUFUS WAINWRIGHT-WANT 2

49 . ESPERS - ii

50 . BRIGHT EYES - I' M WIDE AWAKE, IT' S MORNING

Μια δεκαετία στο celluloid ...

- Why are you wearing that stupid bunny suit ?
- Why are you wearing that stupid man suit ?

και άλλες στιγμές σεναριακής ευφυίας από την αγαπήμένη μου ταινία της δεκαετίας

εδώ

ΟΙ TOP 20 TAINIEΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ

1. Donnie Darko

2. The Eternal Sunshine of the Spotless Mind

3. Oldboy

4. Η επιστροφή

5. 2046

6. Lost in Translation

7. Big Fish

8. Mullholand Drive

9. Ρώσικη Κιβωτός

10. Ο Λαβύρινθος του Πάνα

11. Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων

12. Garden State

13. Letters from Iwo-Jima

14. The Royal Tenenbaums

15. Οι Ζωές των Αλλων

16. Dancer in The Dark

17. Synecdoche, New York

18. A Guide to Recognizing your Saints

19. Factotum

20. Let the Right One In

Kάποιες σκόρπιες σκέψεις :

Θα ήθελα να ήμουν στο μυαλό του Charlie Kauffman/o Bill Murray ανακηρύσσεται με συνοπτικές διαδικασίες ηθοποιός της δεκαετίας /δύο ρώσικες ταινίες στο top-ten- στην Επιστροφή ο Ζβιάνγκιτσεφ μετατρέπει ένα κοινό road movie σε αριστούργημα, στη Ρώσικη Κιβωτό o Σοκούροφ παραδίδει με ένα μονόπλανο μαθήματα ιστορίας ανώτερα από εκατό μουσεία Ακρόπολης/ο Wes Anderson είναι από τους τελευταίους αμερικανούς σκηνοθέτες με προσωπικό ύφος/τα καθεστώτα των πρώην σοσιαλιστικών χωρών μου ασκούν μια παράξενη έλξη, εξ' ου και οι Ζωές των Άλλων ή το Goodbye Lenin που δεν μπήκε τελικά στη λίστα/για τον Tim Burton και τον David Lynch τα σχόλια είναι περιττά/το A Guide to Recognizing your Saints είναι μάλλον η πιο προσωπική επιλογή, αλλά ο συνδυασμός Νέα Υόρκη + ιστορία ενηλικίωσης είναι ακαταμάχητος /ή το Factotum λόγω Bukowski/ o Λαβύρινθος του Πάνα δείχνει ότι μπορείς να χειριστείς διαφορετικά την ιστορία ενός εμφυλίου/το Let The Right One In, με τίτλο που βασίζεται σε τραγούδι του Morrissey, αποδεικνύει ότι και τα βαμπίρ έχουν ψυχή / το Dancer in the Dark, το 2046, το Lost in Translation και το Garden State έχουν και φοβερά soundtracks,με Bjork, Umebayashi, καινούρια (!) μουσική από τον Kevin Shields των My Bloody Valentine και τους Shins, που θα σου αλλάξουν τη ζωή, αντίστοιχα/σίγουρα κάποια ταινία θα ξέχασα.

Το post ήταν παραγγελιά για την ψηφοφοριά για τις ταινίες της δεκαετίας που διοργανώνει το seagazing blog, ενώ άλλο ένα δημοψήφισμα για τα soundtracks της δεκαετίας υπάρχει εδώ

Αnother book full of dread ...

Cormac Mc Carthy - The Road
Αποκλείεται η ταινία να 'ναι τόσο καλή ....

Γαμώτο ...

... πρέπει πάλι να ξεσκονίζω τη δισκοθήκη μου....

Πληροφορίες εδώ

Hype Talk ...

Μπορεί οι οπαδοί του grime να φωνάζουν ''Judas'' και κάποιοι να τον κατηγορούν ότι ο ήχος του έγινε ''εμπορικός''-λες και η MIA, για παράδειγμα, είναι αβαντ γκαρντ- αλλά το Tongue 'n' Cheek του Dizzee Rascal είναι μια χαρά album.

Kαλύτερα να βρίσκεται στο Νο 1 και στο εξώφυλλο του NME κάποιος που το αξίζει, παρά αηδίες τύπου White Lies.

Εκτός βέβαια αν περιμένεις να βγάλει κάτι ισάξιο του Boy in da Corner ή του Showtime , κάτι δύσκολο για τον οποιονδήποτε ...

Drunk on the Moon

Το Moon βρίσκεται σίγουρα έτη φωτός μακριά από την geeky επιστημονική φαντασία με τα εφέ και τα φωτόσπαθα. Ο σκηνοθέτης Duncan Jones υποστήριξε ότι είναι μια ανθρώπινη ιστορία που απλώς τυγχάνει να διαδραματίζεται στο διάστημα - μου θυμίζει κάπως τον τελειομανή Tarkovsky που δήλωσε ότι δεν ικανοποιήθηκε απ΄το Solaris επειδή κατά τη γνώμη του δεν κατάφερε να ξεφύγει τελείως από τα κλισέ του είδους...

Ωραίο soundtrack, επίσης ...

Way down in the hole ...

'' I feel so alone, gonna end up a big pile of them bones '', τραγουδάει ο Layne Staley των Alice in Chains στην αρχή του Dirt και στη συνέχεια του album το κλίμα γίνεται κάπως λιγότερο ευχάριστο ...

Δυστυχώς, o Staley επιβεβαιώθηκε και άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο απο υπερβολική δόση, όπως ακριβώς έξι χρόνια νωρίτερα η φίλη του Demri Parrott που ποζάρει στο εξώφυλλο.

Το Dirt παραμένει το πιο ειλικρινά αυτοκαταστροφικό album του grunge-κάτι όχι και τόσο εύκολο με τόσο ανταγωνισμό.Πάντως δε νομίζω ότι η πρόσφατη επανασύνδεση του συγκροτήματος με καινούριο τραγουδιστή έχει κάποιο νόημα ...

The Kid Stays in The Picture ...

'' Ίσως το πήραμε λίγο αριστερά '', δήλωνε ο Thom Yorke στον Simon Reynolds τον Ιούλιο του 2001 στο Wire σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε πλήρης στο βιβλίο του Bring The Noise, λες και επρόκειτο για τον νταλικιέρη Θέμη Μάνεση στην cult σειρά ''οι Αυθαίρετοι''.

'' Δεχτήκαμε επίθεση από τις πιο παράξενες πηγές ,όπως η Shirley Manson των Garbage,έριξε χολή του στύλ ''Δεν είναι οι Velvet Underground !Ποιοί στο διάολο νομίζουν ότι είναι ;'' Α, ακόμα καλύτερο, η τραγουδίστρια των Texas είπε ότι αν θέλουν να κάνουν μουσική για τον εαυτό τους μπορούν να επιστρέψουν στα κωλοδωμάτιά τους''.

Αυτό δημιουργεί μια ωραία εικόνα στο μυαλό μου, συμπληρώνει ο δημοσιογράφος, η ιδέα της Shirley Manson και της Sharleen Spiteri να λαχταρούν στα κρυφά να κάνουν μουσική επηρρεασμένη από τον Mingus και τον Messaien αλλά να το απαρνιούνται απο αίσθηση καθήκοντος για τους οπαδούς τους. '' Ακριβώς ! Για το καλό της ανθρωπότητας, οι Texas υπάρχουν '', λέει ο Yorke και ξεκαρδίζεται.

Εννιά χρόνια από την κυκλοφορία του και λίγους μήνες πριν το τέλος της δεκετίας και τους αναπόφευκτους απολογισμούς ,το Kid A των Radiohead είναι πλέον ένα οριστικά κερδισμένο στοίχημα...

Film during Wartime

Εντάξει, μπορεί να μην ήταν ακριβώς αριστούργημα,αλλά το γενικό θάψιμο για την ταινία Once in a Lifetime του Γιάννη Πετρίδη κάπως με ξένισε.

Όσο για το ''λεπτό ζήτημα'' της διπλής ενασχόλησης του Γιάννη Πετρίδη με τη Virgin και το Ποπ + Ροκ που αναφέρει η κριτική στη Lifo και τις υπόνοιες αλληλοεξάρτησης, μάλλον το αντίθετο συνέβαινε: οι Smashing Pumpkins,πχ, δεν μπήκαν στο εξώφυλλο όταν το άξιζαν περισσότερο απ' όλους,ούτε οι Rolling Stones την εποχή της συναυλίας στην Αθήνα, ενώ δε

νομίζω ότι το να βάλεις στο εξώφυλλο τα Ξύλινα Σπαθιά και τις Τρύπες το 1996-97 είναι ακριβώς ξεδιάντροπη διαφήμιση ...

Αυτό που μου έμεινε επίσης ήταν το σχόλιο γνωστού μουσικογραφιά και blogger ότι η ενασχόληση με κάποιο cult όπως η μουσική ή ο κινηματογράφος απορρυθμίζει την προσωπική σου ζωή (για ποιόν χτυπά η καμπάνα ;).Kαι ότι κάποτε θα ήθελα να αποσυρθώ στο Big Sur ...

Dirty Life And Times ...

Ο Francis Scott Fitzgerald είχε πει ότι '' there are no second acts in american lives ''.
Ο David Duchovny αποδεικνύει στο ρόλο του αυτοκαταστροφικού συγγραφέα Hank Moody στο Californication ότι υπάρχουν second acts in american TV series .
Οι μουσικοί επιμελητές της σειράς κάνουν επίσης καλά τη δουλειά τους με πολλαπλές αναφορές, εκτός των άλλων, στον Warren Zevon και μια διασκευή των My Morning Jacket στο Rocket Man του Elton John που μου έχει κολλήσει επικίνδυνα.
Κάτι μου λέει, επίσης, ότι το όνομα Hank παραπέμπει στο λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Bukowski ...

People who died ...

Ο θάνατος του Jim Carroll ( στη φωτο με την Patti Smith ) την 11η Σεπτεμβρη πέρασε μάλλον απαρατήρητος. Η ημερομηνία τραγική ειρωνεία για ένα κατ'εξοχήν μουσικό και συγγραφέα της Νέας Υόρκης,το Catholic Boy ίσως ο πιο υποτιμημένος δίσκος της New York punk σκηνής - και όχι μόνο ...

Στο People Who Died ο Carroll απαγγέλει διονυσιακά μια σειρά από όχι-και-τόσο- συνηθισμένους θανάτους λες και περιγράφει μια βραδιά στα μπαρ,με τον κυνισμό αλλά και την αυτοπεποίθηση ενός αυθεντικού street survivor.
Θυμάμαι πρωτοάκουσα το τραγούδι στην εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη.Ζήτησα να το ξαναπαίξει και όταν το έκανε το έγραψα σε κασσέτα που κάπου έχω ακόμα.
Επίσης στίχοι όπως '' It' s too late / to fall in love with Sharon Tate /but too soon /to ask me for the words I want carved οn my tomb δε γράφονται κάθε μέρα .

Rest In Peace ...

* Tο People Who Died και μια διασκευή από τους Drive -By Truckers εδώ
απ' όπου και έμαθα τα δυσάρεστα ...

Ό,τι θυμάμαι ...

* Οι επανεκδόσεις του Foxbase Alpha και του So Tough των Saint Etienne βρίσκονται στην κορυφή της - πενιχρής - shopping list για το Σεπτέμβρη.Ποτέ δεν κατάλαβα αν οι Saint Etienne είναι πολύ pop για να είναι cult ή πολύ cult για να είναι pop ...

* Θα είμαι θύμα του καταναλωτισμού αν ξαναγοράσω το Sgt Pepper 's και το Abbey Road των Beatles ( το πρώτο το 'χω σε βινύλιο και το δεύτερο σε cd άθλιας ποιότητας ) ;

* Με την κυκλοφορία του Blueprint 3 του Jay -Z το ζήτημα για το ποιός είναι ο μεγαλύτερος rapper όλων των εποχών λύθηκε οριστικά ακόμη και αν δε συγκρίνεται με το πρώτο οριακό Blueprint που κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου πριν από 8 χρόνια,τη γνωστή μέρα της 9/11.Την ίδια ημερομηνία που ο Michael Jordan,o μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, εισήχθη φέτος στο Hall of Fame ...

* Τελευταία ανακάλυψη οι post - rock techno shoegazers Seefeel και τo album Quique του 1993 .

* RIP αναδρομικά στον Rashied Ali,drummer του John και της Alice Coltrane,και στην Ellie Greenwich, συνθέτρια,μεταξύ άλλων,των spectorικών επιτυχιών ...

Σκέτο χάσιμο ...

Το Lost -που ύστερα και από την παρακολούθηση του πέμπτου κύκλου είναι και επίσημα πλέον πιο εθιστικό και από το αλκοόλ -έχει γνωστές σχέσεις με τη φιλοσοφία ( βλέπε Locke,Hume κτλ. ).

Μήπως,επιπλέον, ο εικονιζόμενος Ludwig Wittgenstein θυμίζει κάποιο συμπαθή τύπο από τη σειρά ( το όνομα αρχίζει από B και τελειώνει σε N ) ;

They 're all mad here ...

Ο Johnny Depp ως Mad Hatter στη διασκευή του Alice in Wonderland από τον Tim Burton.
Εκτός και αν ανακαλυφθεί καμιά ταινία του Orson Welles σε κανα μπαούλο ,η πιο αναμενόμενη ταινία όλων των εποχών ...

Είμαστε (;) στον αέρα ...

Ελπίζουμε να είμαστε έτοιμοι για την επικείμενη λειτουργία του νέου ιντερνετικού σταθμού pop lie το Σεπτέμβρη,με ήδη εκλεκτές συμμετοχές.Όποιος ενδιαφέρεται να συμμετέχει ας στείλει εδώ : poplieradio@gmail.com.

Αδικίες της ζωής ...

Ανακαλύπτοντας ξανά τις καταπληκτικές,στρογγυλές μελωδίες του Josh Rouge στο album Νashville του 2005 δε μπορείς να μη νιώθεις συμπόνια που γεννήθηκε σε λάθος εποχή - σχεδόν φαντάζεσαι τα seventies εξώφυλλα στο Rolling Stone και τα ντουέτα με τη Stevie Nicks ...

Θρησκευτική εμπειρία !

Δραματικά καθυστερημένο post,αλλά οι Nine Ninch Nails το βράδυ της 20ης Ιουλίου μας έφεραν πιο κοντά στο Θεό ...
Η φωτό από το εκπληκτικό video του The Perfect Drug
( ή ο Trent Reznor στον Οίκο των Άσερ ).

Σαν να βλέπω τα λελεδόνια ...

Για τους μη επα'ί'οντες μια ετυμολογική προσέγγιση : απολύομαι < λελέ < λελεδόνι <χελιδόνι.

Δέκα albums για τις διακοπές :

Dennis Wilson - Pacific Ocean Blue ( φωτό-κάπως έτσι θα είμαι σε κανα μήνα ...)

Dirty Projektors - Bitte Orca (αστική ποπ για την ελίτ)

Grizzly Bear -Veckatimest

AR Kane - Lollita EP (υποτιμημένο ας-πούμε shoegaze από τα late -eighties )

Prince -Purple Rain (25 χρόνια μετά ... )

Delroy Wilson - Once Upon The Time -The Best of ...(reggae τραγουδοποιός -αγαπημένος των Radiohead )

The Field -Yesterday and Today

σε πιο extreme φάσεις

Terry Riley -In C (παιχνιδιάρικος μινιμαλισμός

Alice Coltrane -Journey in Satchinanda ( free jazz για θερινή ραστώνη )

last but not least

Style Council - The Collection (είμαι μάλλον από τους λίγους που προτιμούν τους Style Council απ' ό,τι έχει κάνει ο Weller.Η εναλλακτική εκτέλεση του The Paris Match που υπάρχει εδώ είναι το αγαπημένο μου τραγούδι του)

και τα καινούρια των Arctic Monkeys,Jay-Z,Flaming Lips εν αναμονεί των albums

Πέντε βιβλία -όχι- για την παραλία :

Ray Monk - Βιττγκενστάιν

Γκιγιέρμο Μαρτίνεζ -Η ακολουθία της Οξφόρδης

Joseph Roth -Εμβατήριο Ραντένσκυ

Εrnest Hemingway - Ο κήπος της Εδέμ

Alex Ross -The Rest is Noise

και όπως πάντα τα Άπαντα Πεζά του Jorge Louis Borges στη μνημειώδη έκδοση από τα Ελληνικά Γράμματα με την επιμέλεια του Αχιλλέα Κυριακίδη και όλα τα διηγήματα του Raymond Carver.

Καλό Καλοκαίρι !

Λόγια Μεγάλων Ανδρων ...

Life stinks
I 'm seeing pink
I can't wink
I can't blink
I like The Kinks
I need a drink
I can't think
I like The Kinks
Life stinks

Pere Ubu -Life stinks ( από το Modern Dance )

Βack To Neverland ...

Synch εντυπώσεις ...

Εν συντομία : o Μatthew Herbert είχε τη φάση του,μου θύμισε Bjork του It 's oh so quiet,οι Μοuntain of One απλά συμπαθείς,στον Mulatu κάηκε το πελεκούδι,θα μπορούσαν να φέρουν μαζί και τους Tinariwen,οι Junior Boys παίξανε μια χαρά για studio wizards,αν και το τελευταίο album δε συγκρίνεται με τα δύο προηγούμενα,τον Squarepusher τον πρόλαβα λίγο,κυριολεκτικά drum 'n bass,περισσότερο Lightning Bolt παρά electronica,στoν Βug το μπάσο βάραγε αλλά η ακουστική ήταν για κλάμματα,τον Hudson Mohawke θα τον ξανακούσω,η βιομηχανική electrozali του Biomass πολύ ενδιαφέρουσα,ψιλομετάνιωσα που δεν αγόρασα το cd από το περίπτερο με ένα δεκάευρω,το μπες-βγες,όμως, στο αμφιθέατρο απαράδεκτο,ο Fennesz φανερά εκνευρισμένος εξαπέλυσε ένα 40λεπτο drone χωρίς visuals και ίχνος μελωδίας,περίμενα καλύτερο set,βοήθησε πάντως την κοπέλα στο διπλανό κάθισμα να κοιμηθεί,στα θετικά και η σύντομη γνωριμία με έτερους bloggers...

Three Decades ...

Εντάξει,μπορεί να μην είναι και τρεις δεκαετίες,είχα όμως πολύ καιρό να πάω σε rock 'n roll συναυλία.
Οι Horrors στο Gagarin,πάντως, αντάμειψαν για το ξενύχτι εν μέσω δύο δύσκολων ημέρων και ανέδειξαν ακόμη περισσότερο πόσο (απρόβλεπτα) καλό είναι το Primary Colours ...

Μagic Affair

Το Thomas Crown Affair που ξαναβγαίνει στα θερινά υπέφερε αρκετά από αρτηριοσκληρωτικούς κριτικούς που έκαναν λόγο για θρίαμβο του στύλ απέναντι στην ουσία αλλά και το ανεκδιήγητο remake με τον Πηρς Μπρόσναν και τη Ρενέ Ρούσσο.Ποιός ενδιαφέρεται,όμως γιατην ''ουσία '' όταν έχεις τον Steve McQueen,τη Faye Dunaway,τη σκηνή με το σκάκι,τη θανατηφόρα ατάκα του τέλους και μία από τις καλύτερες μελωδίες που έχουν γραφτει ...

Wilco ( η μπάντα !)

Το νέο album των Wilco -τόσο νέο που κυκλοφορεί σε κανα μήνα - μπορεί να μη φτάνει ούτε το Yankee... ούτε το Α Ghost Is Born ,αλλά ενισχύει την αποψη μου ότι μιλάμε ίσως για το καλύτερο αμερικάνικο συγκρότημα της δεκαετίας ...

Στη φωτο ο Jeff Tweedy προσπαθεί να αναλύσει σε ένα fan την τεχνική του κιθαρίστα του group Nels Cline -note to self : να τσεκάρω το solo album του τελευταίου ...

It 's your birthday anymore ...

Πάντα πίστευα ότι το Maladjusted του Morrissey ήταν -λόγω και συγκυρίας- υποτιμημένο album και ότι θα έδειχνε καλύτερα με ένα πιο καλαίσθητο εξώφυλλο.Ο Moz αποφάσισε να το ξανακυκλοφορήσει,αφαιρώντας όμως δύο από τα καλύτερα tracks :το Roy 's Keen και το αυτοβιογραφικό Papa Jack,το τελευταίο μαλλον επειδή θύμιζε εποχές που προσπαθούσε να '' reach out to the kids who have flown ''.Μπορείς όμως να διαγράψεις το παρελθόν,όσο δυσάρεστο και αν είναι ;

* Ένα επίκο αφιέρωμα στα 50 χρόνια του Morrissey εδώ στο blog του winter academy- μέχρι να απολυθώ ελπίζω να το 'χω διαβάσει ...

* Μπορεί ο άλλος Roy Keane να κρέμασε τα παπούτσια,αλλά ας ελπίσουμε ότι η United θα κάνει το θαύμα της δέκα χρόνια μετά ...

Made of Stone

"This is simply the best debut LP I've heard in my record buying lifetime. Forget everybody else. Forget work tomorrow...".
Αυτά περίπου έγραφε ο Bob Stanley των Saint Etienne στο Melody Maker για το πρώτο album των Stone Roses που κυκλοφόρησε σαν χθες πριν είκοσι χρόνια,χωρίς να βρίσκεται μακριά από την αλήθεια.Θυμάμαι είχα αγοράσει το cd στην πρώτη επανέκδοση το 1999.Εδώ
ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια ever ...