Hype Talk ...

Μπορεί οι οπαδοί του grime να φωνάζουν ''Judas'' και κάποιοι να τον κατηγορούν ότι ο ήχος του έγινε ''εμπορικός''-λες και η MIA, για παράδειγμα, είναι αβαντ γκαρντ- αλλά το Tongue 'n' Cheek του Dizzee Rascal είναι μια χαρά album.

Kαλύτερα να βρίσκεται στο Νο 1 και στο εξώφυλλο του NME κάποιος που το αξίζει, παρά αηδίες τύπου White Lies.

Εκτός βέβαια αν περιμένεις να βγάλει κάτι ισάξιο του Boy in da Corner ή του Showtime , κάτι δύσκολο για τον οποιονδήποτε ...

Drunk on the Moon

Το Moon βρίσκεται σίγουρα έτη φωτός μακριά από την geeky επιστημονική φαντασία με τα εφέ και τα φωτόσπαθα. Ο σκηνοθέτης Duncan Jones υποστήριξε ότι είναι μια ανθρώπινη ιστορία που απλώς τυγχάνει να διαδραματίζεται στο διάστημα - μου θυμίζει κάπως τον τελειομανή Tarkovsky που δήλωσε ότι δεν ικανοποιήθηκε απ΄το Solaris επειδή κατά τη γνώμη του δεν κατάφερε να ξεφύγει τελείως από τα κλισέ του είδους...

Ωραίο soundtrack, επίσης ...

Way down in the hole ...

'' I feel so alone, gonna end up a big pile of them bones '', τραγουδάει ο Layne Staley των Alice in Chains στην αρχή του Dirt και στη συνέχεια του album το κλίμα γίνεται κάπως λιγότερο ευχάριστο ...

Δυστυχώς, o Staley επιβεβαιώθηκε και άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο απο υπερβολική δόση, όπως ακριβώς έξι χρόνια νωρίτερα η φίλη του Demri Parrott που ποζάρει στο εξώφυλλο.

Το Dirt παραμένει το πιο ειλικρινά αυτοκαταστροφικό album του grunge-κάτι όχι και τόσο εύκολο με τόσο ανταγωνισμό.Πάντως δε νομίζω ότι η πρόσφατη επανασύνδεση του συγκροτήματος με καινούριο τραγουδιστή έχει κάποιο νόημα ...

The Kid Stays in The Picture ...

'' Ίσως το πήραμε λίγο αριστερά '', δήλωνε ο Thom Yorke στον Simon Reynolds τον Ιούλιο του 2001 στο Wire σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε πλήρης στο βιβλίο του Bring The Noise, λες και επρόκειτο για τον νταλικιέρη Θέμη Μάνεση στην cult σειρά ''οι Αυθαίρετοι''.

'' Δεχτήκαμε επίθεση από τις πιο παράξενες πηγές ,όπως η Shirley Manson των Garbage,έριξε χολή του στύλ ''Δεν είναι οι Velvet Underground !Ποιοί στο διάολο νομίζουν ότι είναι ;'' Α, ακόμα καλύτερο, η τραγουδίστρια των Texas είπε ότι αν θέλουν να κάνουν μουσική για τον εαυτό τους μπορούν να επιστρέψουν στα κωλοδωμάτιά τους''.

Αυτό δημιουργεί μια ωραία εικόνα στο μυαλό μου, συμπληρώνει ο δημοσιογράφος, η ιδέα της Shirley Manson και της Sharleen Spiteri να λαχταρούν στα κρυφά να κάνουν μουσική επηρρεασμένη από τον Mingus και τον Messaien αλλά να το απαρνιούνται απο αίσθηση καθήκοντος για τους οπαδούς τους. '' Ακριβώς ! Για το καλό της ανθρωπότητας, οι Texas υπάρχουν '', λέει ο Yorke και ξεκαρδίζεται.

Εννιά χρόνια από την κυκλοφορία του και λίγους μήνες πριν το τέλος της δεκετίας και τους αναπόφευκτους απολογισμούς ,το Kid A των Radiohead είναι πλέον ένα οριστικά κερδισμένο στοίχημα...

Film during Wartime

Εντάξει, μπορεί να μην ήταν ακριβώς αριστούργημα,αλλά το γενικό θάψιμο για την ταινία Once in a Lifetime του Γιάννη Πετρίδη κάπως με ξένισε.

Όσο για το ''λεπτό ζήτημα'' της διπλής ενασχόλησης του Γιάννη Πετρίδη με τη Virgin και το Ποπ + Ροκ που αναφέρει η κριτική στη Lifo και τις υπόνοιες αλληλοεξάρτησης, μάλλον το αντίθετο συνέβαινε: οι Smashing Pumpkins,πχ, δεν μπήκαν στο εξώφυλλο όταν το άξιζαν περισσότερο απ' όλους,ούτε οι Rolling Stones την εποχή της συναυλίας στην Αθήνα, ενώ δε

νομίζω ότι το να βάλεις στο εξώφυλλο τα Ξύλινα Σπαθιά και τις Τρύπες το 1996-97 είναι ακριβώς ξεδιάντροπη διαφήμιση ...

Αυτό που μου έμεινε επίσης ήταν το σχόλιο γνωστού μουσικογραφιά και blogger ότι η ενασχόληση με κάποιο cult όπως η μουσική ή ο κινηματογράφος απορρυθμίζει την προσωπική σου ζωή (για ποιόν χτυπά η καμπάνα ;).Kαι ότι κάποτε θα ήθελα να αποσυρθώ στο Big Sur ...