Ομολογουμένως δεν πρόκειται για το καλύτερο album των Hold Steady - ας θεωρηθεί η επιλογή για το Νο 20 ως φόρος τιμής ενός fan. Προσδοκώντας: α) να συνειδητοποιήσουν ότι οι Λιθουανοί διαπρέπουν στο basket και όχι στη μουσική παραγωγή και β) να επιστρέψει ο μυστακοφόρος κημπορντίστας Franz Nikolay ... 
Rock the vote, λοιπόν, με το τέταρτο ετήσιο δημοψήφισμα των bloggers που αρχίζει αύριο για τα καλύτερα albums της χρονιάς, και που γι΄αυτό το blog μεταφράζεται σε τα-20-albums-του-2010-που-άκουσες-περισσότερο-και-ξεχώρισες-μέσα-από-καμιά-τριανταριά-επιλογές.
Το γεγονός ότι η γνωστή δήλωση του Kanye West ('' Ο George Bush δε νοιάζεται για τους μαύρους ανθρώπους'') υπήρξε σύμφωνα με τον Bush η χειρότερη στιγμή στην προεδρία του μπορεί να θεωρηθεί σχεδόν το ίδιο σημαντικό με τα καταπληκτικά albums που κυκλοφόρησε ο West κατά την επάρατη δεύτερη τετραετία ...
Το να γράφει κανείς σχετικά με τη μουσική είναι το ίδιο σαν να χορεύει σχετικά με την αρχιτεκτονική ;
'' Εκείνο το βράδυ που λες, καβάλησε την ασημένια Porsche Spider και ξεχύθηκε στον αυτοκινητόδρομο με εκατό μίλια την ώρα. Έβρεχε κιόλας, εντάξει; 
- Λόγω της προσφοράς κυριακάτικης εφημερίδας με albums του Μάνου Χατζιδάκι, ίσως οι επόμενες δεκαπέντε κυριακές ''να μην είναι πια μελαγχολικές'' ( εδώ μια αναφορά στον Φοίβο Δεληβοριά) ... 
Όπως και η συναυλία των REM στο Καλλιμάρμαρο, η συναυλία των U2 στο ΟΑΚΑ σε βάζει σε σκέψεις και καταλαβαίνεις γιατί some bands are bigger than others. 
Σε εποχές δύσκολες που ο κάθε αυτιστικός με sampler θεωρείται ιδιοφυία, habeamus ένα ΑLBUM που αρέσει ακόμη και σε άτομα που δεν ξημεροβραδιάζονται στο Pitchfork. 
" Σύμφωνα με τον Ντελόρμ, έπρεπε να γίνει κανείς ένα με τα μεγάλα έργα. Αυτό επιτυγχανόταν με τρόπο πολύ παράξενο: αφοδεύοντας πάνω στις σελίδες του Σταντάλ, φυσώντας τη μύτη του με τις σελίδες του Βίκτωρος Ουγκό, αυνανιζόμενος και εκφεσδονίζοντας το σπέρμα του πάνω στις σελίδες του Γκοτιέ ή του Μπάνβιλ, ξερνώντας πάνω στις σελίδες του Λαμαρτίνου, χαρακώνοντας το δέρμα του με ξυραφάκια και πιτσιλώντας με αίμα τις σελίδες του Μπάλζακ ή του Μοπασάν, υποβάλλοντας τελικά τα βιβλία σε μια διαδικασία φθοράς που ο Ντελόρμ αποκαλούσε εξανθρωπισμό. Το αποτέλεσμα, μετά από μια εβδομάδα βάρβαρης τελετουργίας, ήταν ένα διαμέρισμα ή ένα δωμάτιο με κομματιασμένα βιβλία, βρομιά και δυσωδία όπου ο μαθητευόμενος λογοτέχνης έπνεε τα λοίσθια, γυμνός ή με ένα σορτσάκι, βρόμικος και με σπασμούς σαν νεογέννητο ή ακριβέστερα σαν το πρώτο ψάρι που αποφάσισε να κάνει το πρώτο άλμα για να ζήσει έξω από το νερό. Σύμφωνα με τον Ντελόρμ, ο βάρβαρος συγγραφέας έβγαινε δυναμωμένος από την εμπειρία και, κάτι που ήταν πραγματικά σημαντικό, αποκόμιζε μια κάποια γνώση στην τέχνη της γραφής, μια σοφία που την αποκτούσε χάρη στην "πραγματική εγγύτητα'', την ''πραγματική αφομοίωση '' (όπως την αποκαλούσε ο Ντελόρμ) των κλασσικών, μια σωματική εγγύτητα που έσπαγε όλα τα φράγματα που επέβαλλε η κουλτούρα, ο ακαδημα'ί'σμός και η τεχνική. "
Never-say-die νοοτροπία, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, η μπάλα παίζεται και με τα χέρια (φωτό), ο άτεχνος μέσος Abreu να εκτελεί το τελευταίο πέναλτυ λες και είναι ο Zidane, αυτή είναι η (ποδοσφαιρική) μυθολογία της Εθνικής Ουρουγουάης - αλλά και της Λατινικής Αμερικής ...
Ο κρετινισμός κάποιων μπορεί να σε κάνει να σίχαθείς ακόμα και το μπάσκετ (βλέπε τον αγώνα (;) στο ΣΕΦ). Εξάλλου ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει την κοινωνία, όπως θα ΄λεγε και κάποιος βαθυστόχαστος αναλυτής ...
Ό,τι και να πει κανείς για την ηγεμονική εμφάνιση του Bob Dylan στη Μαλακάσα είναι λίγο ... 
It' s the price you got to pay
