Ψαλμοί στο τέλος του ταξιδιού

Μπορεί οι περισσότεροι που είδαν τον Τιτανικό να ασχολήθηκαν περισσότερο με το λαβ στόρυ της ταινίας αλλά σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα ήταν η ιστορία για την ορχήστρα του πλοίου που αποφάσισε να συνεχίσει να παίζει μέχρι την τελική καταβύθιση.

Το έργο του Gavin Bryars The Sinking of The Titanic, που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από την εταιρία Τouch με καταπληκτικό artwork,βασίζεται στον τελευταίο ύμνο που σύμφωνα με τους επιζώντες μάρτυρες έπαιξε η μπάντα πριν το μοιραίο και περιστρέφεται γύρω από την ιδέα της υποθετικής συνέχισης του παιξίματος των μουσικών μέσα στο νερό και της διατήρησής της μουσικής στην αιωνιότητα,βάσει και της πεποίθησης του Marconi (ναι,του τύπου που εφήυρε τον ασύρματο) ότι ,αφού κάποιος ήχος παραχθεί, εξακολουθεί να υπάρχει ανεξάρτητα αν εμείς τον ακούμε ή όχι.

Ολα τα παραπάνω ίσως ακούγονται πολύ ακαδημα'ι'κά,αλλά,με τα βινυλιακά crackles του Philip Jeck ,τις παρεμβαλλόμενες αφηγήσεις επιζώντων και την υπνωτική ατμόσφαιρα,δημιουργούν ένα στοιχειωτικό αποτέλεσμα που σε μεταφέρει στο κατάστρωμα του πλοίου (ή και κάτω από αυτό).

Κάποιες κριτικές εδώ

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ομώνυμο βιβλίο του Ερικ Φόσνες Χάνσεν που αναφέρεται στην υποθετική ιστορία των μουσικών της ορχήστρας του Τιτανικού (κουλτούρα να φύγουμε αυτό το blog)