Ο Damon Albarn είναι αρκετά cool ώστε να δηλώνει ότι albums-ονειρώξεις για αστεία γκρουπάκια σαν τους Kaiser Chiefs είναι στην πραγματικότητα comedy albums όπως αυτά των Monty Python,αποτινάσσοντας το brit -pop παρελθόν σαν ένα πρωινό hangover.Μετά την ακομπλεξάριστη συνεργασία με τους μουσικούς από το Μάλι,όπου λειτούργησε σαν ίσος μεταξύ ίσων και όχι σαν υπεράνω δυτικός, και το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην pop τα τελευταία χρόνια,δηλαδή τους Gorillaz,δημιουργεί την πραγματική μουσική του κόσμου ανακατεύοντας τους Kinks,τους Clash,to trip-hop,το dub και αφρικάνικους ρυθμούς με αποτέλεσμα όμως ,εν τέλει,ένα ύφος προσωπικό.Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει επίσης στη συμμετοχή του Tony Allen,του θρυλικού drummer του Fela Kuti(και του καλύτερου όλων των εποχών σύμφωνα με τον Brian Eno)
Κάποιοι χαρακτηρίζουν τον Albarn σνόμπ.Και εγώ θα ήμουν σνόμπ με τέτοιο ταλέντο.
Ισως ο καλύτερος του δίσκος (μέχρι τον επόμενο,όπως θα έλεγε και ο Νίκος Γκάλης)
Νο 2 The Good ,the Bad and the Queen
Black List
No 2 Puressence -Don't forget to remember
Εχουν πάψει να με απασχολούν εδώ και 10 χρόνια,αλλά το άκουσα δυστυχώς λόγω ανωτέρας βίας,και ήδη το ξέχασα.Κρίμα να μην έχουν και οι James φετινό album για να τους ψήφιζα επίσης(αν έμπαινα στον κόπο να το ακούσω-μα είναι δυνατόν να βάζουν την Tori Amos να παίζει μεσημεριάτικα εξαιτίας των U2- τρίτης- κατηγορίας ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου