Πλήρης συγκινήσεων η αφιερωμένη στο Νίκο Νικολα'ί'δη βραδιά της Δευτέρας στο Gagarin με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ''Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα''Οπως ήταν αναμενόμενο,την παράσταση έκλεψαν τα κουρέλια,που όντως τραγουδούσαν ακόμα,με αποκορύφωμα την παρουσία της Ρίτας (στη φωτο σε μια κάποια μεταμφίεση)που μετά από 30 χρόνια φαίνεται πως ακολουθεί την προσωπική της (αλκοολική) μυθολογία-όποιος ήταν εκεί καταλαβαίνει...
''Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα...'' εξακολουθούν να είναι η αγαπημένη μου ταινία του Νικολα'ί'δη,αν και έτσι αδικώ την ''Πρωινή Περίπολο'' και τη ''Γλυκειά Συμμορία''.Ισως είναι αυτή η αίσθηση νοστάλγιας που σε συγκινεί χωρίς να γίνεται μελό όπως σε μετριότητες τύπου ''Peppermint'' ή ''Πολίτικη Κουζίνα'',ίσως η στυλιζαρισμένη φωτογραφία,ίσως οι φοβερές ατάκες που δικαιολογημένα απέκτησαν cult status...
'Οταν ο Χρήστος Βαλαβανίδης υποστήριξε ότι ο Νικολα'ί'δης είναι ο καλύτερος 'Ελληνας σκηνοθέτης,εγώ δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω (αν και οι γραφικοί που χαρακτήριζαν τις ταινίες του ''κόπρο'' και οι ''θεωρητικοί της αριστεράς'' που ζούσαν για άλλη μια ταινία για τον εμφύλιο ίσως είχαν διαφορετική άποψη...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου