![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfoARaCMRUGSilV5HUmT0q-33gD1T26wH5Iy_V1i4BauRXW5t-F_qM3rKdvLAJ5Um4AoqrlyxFPImbsX88pkiN-8OqXMVfFpfDf8LO5owxQCjLt40dHOiKTSGdm4QSzkjvNAy8g4lkU_M/s400/Brett_Anderson.jpg)
Το
Dog Man Star των
Suede είναι ίσως ένα από τα πιο υποτιμημένα albums των nineties και ακούγεται σαν o
David Bowie να ηχογράφησε το
Ziggy Stardust στο Βερολίνο-για να μη μιλήσουμε για τα b-sides τους-αλλά μετά τα δύο τελευταία μέτρια albums σταμάτησα να ασχολούμαι και με τους Suede και με τον
Brett Anderson.Δεν περίμενα λοιπόν σε καμία περίπτωση ότι ο επερχόμενος δεύτερος προσωπικός του δίσκος
Wilderness θα ήταν τόσο καλός.Εννιά μόλις τραγούδια,μόνο πιάνο και κάποια έγχορδα,μου θύμισε κάπως
Antony + The Johnsons.Αρκεί βέβαια να σου αρέσει η φωνή του-βοηθάει αν δε σκέφτεσαι τον
Bowie ...
2 σχόλια:
Εϊναι τόσο καλό; Ανυπομονώ να το ακούσω... Μου το "πούλησες"...
Δεν ξερω αν είναι αριστούργημα άλλα όντως μου άρεσε,ελπίζω να μην είναι απλώς nostalgia.Δεν σου κόστισε τίποτα όμως,ε;
Δημοσίευση σχολίου