I hate alternative rock

Ακούγοντας μετά από αρκετό καιρό το καταπληκτικό Brighten The Corners των Pavement που επανήθε στην επικαιρότητα λόγω της επανέκδοσής του συνειδητοποίησα γιατί,όσο συμπαθητικά και αν είναι συγκροτήματα σαν τους Deerhunter για παράδειγμα,το σύγχρονο αμερικάνικο indie rock φαίνεται άχρωμο,κουρασμένο και εγκλωβισμένο στις συνήθεις επιρροές (βλ. Sonic Youth-Dinosaur Jr-My Bloody Valentine).Βέβαια,υπάρχουν και εξαιρέσεις ...

Χλωμό,αλλά ...

Oh, if I could stop time
It would be a frozen moment just around Christmas
When all of mankind reveals its truest potential
And there is sympathy for the suffering
Yes, there is sympathy for those who are suffering
And the world embraces peace and love and mercy
Instead of power and fear
And as sure as I'm standing here
I swear it really does appear that a change comes over us
Yes, some kind of change comes over us
And it's glimpsed for one shining moment
And this change feels like a change that's real
But then it passes along with the season
And then we just go back to the way we were
Yes, we just go back to the way we were
Say it isn't so
Tell me I'm not just a dreamer
I'm talking with a friend and he knows how it ends
He says it's easier, that's just the way we are
That's human nature and that's just the way we are
Oh, say it isn't so!

The Flaming Lips-A Change At Christmas

Back To The World !

Το υπόλοιπο της θητείας θα συνεχιστεί στην Αθήνα και η επιστροφή στην πόλη συμπίπτει με την ολοκλήρωση του blogoδημοψηφίσματος για τα albums της χρονιάς ,με σοβαρό τον κίνδυνο το Third των Portishead να ψηφιστεί ταυτόχρονα καλύτερος και χειρότερος δίσκος του 2008...

Η άδεια άργησε μια μέρα ...

November Rain ...

... ή σύντομη αναφορά αδείας που ήρθε κάπως νωρίτερα του αναμενομένου:τα πράγματα στο στρατόπεδο σε γενικές γραμμές cool,έχασα δυστυχώς αν και ήμουν στην Αθήνα τις συναυλίες του Brett Anderson και του Tony Allen,θα χάσω και την επανασύνδεση των Στέρεο Νόβα,η δισκογραφική χρονιά ολοκληρώνεται για μένα μόλις ακούσω τα albums των Guns 'n' Roses,των Killers και του Kanye West(τί είναι άραγε πιο παράξενο,η κυκλοφορία του Chinese Democracy ή η τρίτη επιστροφή του Μπάγιεβιτς στην ΑΕΚ;),ευτυχώς θα προλάβω να δώ το ντέρμπυ στο μπάσκετ,ένας μήνας ακόμα στην Κόρινθο,ελπίζω τα Χριστούγεννα να με βρούν σπίτι μου-ή τουλάχιστον On Mars με τους Flaming Lips...

*UPDATE:Δύο αντιδιαμέτρικα αντίθετες οπτικές γωνίες για το Chinese Democracy εδώ και εδώ ,αν και προσωπικά θα συμφωνήσω με την άποψη του Μάκη Παπασημακόπουλου από το ένθετο της σημερινής Sportday-η κυκλοφορία και μόνο του album είναι ένα statement...

In the army now ...

Οι αναρτήσεις αναπόφευκτα θα αραιώσουν,αλλά το blog θα συνεχίσει τις εργασίες του.
So long ...

No 1.Three's my lucky number...

.... and fortune comes in threes,έλεγαν στο Three οι Massive Attack την ίδια χρονιά που οι έτεροι του Bristol κυκλοφορούσαν το πρώτο τους αριστούργημα Dummy,και μάλλον θα χρειαστεί να προσπαθήσουν πολύ για να ανταγωνιστούν το τρίτο album που οι Portishead ονόμασαν με όχι ιδιαίτερη πρωτοτυπία Third-είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων οι Soft Machine,οι Big Star και οι Chicago.Ευτυχώς όμως φρόντισαν να πρωτοτυπήσουν αλλού...

Από την εισαγωγή-προειδοποίηση που αντί για ''Beware of the three '' θα μπορούσε να σημαίνει ''Υou are now entering dangerous territory'' και το Silence,που θα ακουγόταν ταιριαστά στη Χαμένη Λεωφόρο του David Lynch,μπαίνεις σε ένα ηχητικό trip με αναρίθμητα highlights-το ανορθόδοξο single Machine Gun που ξεκινάει με το beat της χρονιάς και διακόπτεται ξαφνικά πριν εξελιχθεί σε progressive έπος ή το σύντομο αλλά λειτουργικό ιντερλούδιο Deep Water -αλλά και ένα ανέλπιστα ομοιογενές σύνολο.

Ένα μεταμοντέρνο soundtrack για sour times...

...και μια ελαφρώς αποκλίνουσα άποψη εδώ

Νο 1.Portishead -Third

Νο 2.''Γαμώτο,Hold Steady...

...πώς γίνεται ένα συγκρότημα να είναι τόσο καλό;'',όπως έγραψε και ο δημοσιογράφος Rob Sheffield.Ξέρω 'γω ;

Στην υποτιμημένη τηλεοπτική σειρά Freaks and Geeks η πρωταγωνίστρια τα παρατάει όλα για να ακολουθήσει την περιοδεία των Grateful Dead(αν και η σειρά διαδραματίζεται στα 80s οπότε θα ήταν πιο λογικό να άκουγε Black Flag ή κατι τέτοιο).Ομολογώ ότι οι Hold Steady με έχουν βάλει σε σκέψεις...

Τα riffs θα έκαναν τον Angus Young των AC/DC να παρατήσει για πάντα τη σχολική στολή,οι στίχοι πραγματικό ανθολόγιο-σαν αυτά που είχαμε στο δημοτικό...

''Θα προτιμούσα να μείνω ξενέρωτος και να βλέπω 200 άτομα να τρελαίνονται με τα τραγούδια μου παρά να μεθάω'',δήλωσε με αυταπάρνηση ο frontman του γκρουπ Graig Finn.Μπορεί οι Clash να κοίμιζαν τους fans στο ξενοδοχείο τους,αλλά κανένας δεν έχει κάνει τέτοιες θυσίες για τους οπαδούς του.
Graig,σε ευχαριστούμε-και οι 200 ...

No 2 The Hold Steady -Stay Positive

Εντωμεταξεί οι διάδοχοι ίσως βρέθηκαν και έχουν το όνoμα The Gaslight Anthem αλλά δυστυχώς άκουσα το album τους The '59 Sound λίγο καθυστερημένα για να μπεί στη λίστα.Springsteen,Replacements,Hold Steady,τίτλοι τραγουδιών όπως Miles Davis and the cool-say no more,όπως έλεγαν και οι Monty Python.Ένα σχόλιο για τους Gaslight Anthem εδώ
και μία κριτική εδώ

No 3.Μερέντα έφαγες ;

Μου αρέσουν πολύ οι Arctic Monkeys,δεν είναι ότι ένιωσα έκπληξη σαν να έβγαλαν αριστούργημα οι Limp Bizkit.Χατ τρικ για τον Alex Turner μέσα σε τρία χρόνια,οι στίχοι πάλι εξαιρετικοι,φαίνεται ότι ο διάδοχος του Jarvis Cocker κατάγεται επίσης από το Sheffield.
Ίσως αδικώ το έτερον ήμισυ,τον Miles Cane από τους Rascals,αλλά το τεκμήριο ισχύει για τον τύπο που ήταν 19 χρονών όταν μας συστηνόταν με τη φράση ''doon't believe the hype'' και στα 22 συνεχίζει να εξελλίσσεται.Ε,λοιπόν θα πιστέψουμε !

Επίσης,εξώφυλλο της χρονιάς και το Standing Next To Me τραγούδι-και ίσως video-της χρονιάς.

Νο 3 The Last Shadow Puppets-The Age of The Understatement

Νο 4.Ας μιλήσουν τα τραγούδια !

Ναι,ο τραγουδιστής των My Morning Jacket θα μπορούσε να ζητήσει πνευματικά δικαιώματα,έχουμε ξανακούσει παρόμοιες μελωδίες από τους Beach Boys και φωνητικές αρμονίες από τους Crosby,Stills,Nash and Young.Δύσκολα,όμως,συναντά κανείς πλέον ένα τόσο ολοκληρωμένο song cycle...
Note to self:με αυτό το εξώφυλλο έπρεπε να είχες αγοράσει το βινύλιο(συν mp3) και όχι το cd-ας είμαστε,επίσης,μάλλον οι πρώτοι που επισημαίνουμε τις ηχητικές ομοιότητες με τον Βασίλη Καζούλη...

No 4 Fleet Foxes -Fleet Foxes

No 5.Heaven (or Glasvegas)

Είδα το μέλλον του rock 'n roll και το όνομα τους ήταν Glasvegas !Εντάξει,αρκετά με τις υπερβολές.Τα εγχώρια δισκοπωλεία αρνούνται να φέρουν το album,τόσο το καλύτερο,θα πάρω την ειδική έκδοση με το χριστουγεννιάτικο extra cd και τον spectorικό τίτλο A Snowflake Fell (And It Felt Like A Kiss).

Και μιας και αναφερθήκαμε στον Spector,ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα τελευταία ήταν το Όνειρα από Χρώμιο και Βινύλιο του James Robert Baker,με semi-fiction αναφορές στον μυθικό-όσο και παρανο'ι'κό-παραγωγό και στα girl-groups των sixties.Το ταλαιπωρημένο αντίτυπο του βιβλίου,που έψαχνα χρόνια,βρέθηκε με δύο ευρώ στο Μοναστηράκι...

Νο 5 Glasvegas-Glasvegas

No 6.Μπαντουίζμ

Όσο κι αν συμπαθώ τον κλασσικό ήχο της Bettye Lavette ή της Sharon Jones το να δημιουργήσεις ένα σύγχρονο soul album είναι πιο δύσκολο από το να χάσει ο Παναθηνα'ι'κός το πρωτάθλημα στο basket(ή να βρεί αμυντικό της προκοπής στο ποδόσφαιρο).Το ίδιο ισχύει για το album της Sugahspank που ακούω τις τελευταίες μέρες.

No 6 Erykah Badu-New Amerykah, Pt. 1: 4th World War

No 7.Μάστορες του reinvention !

Στην πρώτη μου συναυλία στο Rockwave του 1999 οι Mercury Rev είχαν ξεχωρίσει από τους μπλαζέ Blur,τους φουστανοφορεμένους Placebo,ακόμα και από τους dEUS,με αποκορύφωμα της εμφάνισής τους το καταπληκτικό The Funny Bird.Τα τελευταία χρόνια τους είχα ξεχάσει και δεν μπήκα καν στον κόπο να ακούσω το προηγούμενο album τους The Secret Migration -αυτό που θα περίμενε κανείς θα ήταν βαρετά albums και περιοδείες ανά την ελληνική επικράτεια με τον Steve Wynn .Το Snowflake Midnight,όμως,είναι μια πραγματική αναγέννηση και ένα υπόδειγμα ηλεκτρονικής ψυχεδέλειας.Όπως έγραψε και η Guardian,δυνάμωσε τα ηχεία και άφησε το σαγόνι σου να πέσει ...

No 7 Mercury Rev-Snowflake Midnight

No 8.Greek Power

Για το album της Monika όσα έχουν γραφτεί είναι απόλυτα δικαιολογημένα και δε χρειάζεται να γράψουμε κι άλλα.Από την ελληνική συγκομιδή θα ξεχωρίσουμε επίσης την επιστροφή της Λένας Πλάτωνος,το album των Your Hand In Mine Every Night Dreams ,το E.P των Victory Collapse,αλλά και τoυς δίσκους του Ψαραντώνη και του Γιάννη Αγγελάκα με το Νίκο Βελιώτη,που κυκλοφόρησαν στο τέλος του 2007

Νο 8.Monika-Avatar

No 9.Bon(nie) Iver

Όταν ακόμα και οι Iron and Wine γίνονται εξώφυλλα σε περιοδικά είναι κρίμα που ο Bonnie ''Prince'' Billy δε μπορεί να ξεφύγει από το cult status.Σίγουρα πάντως εξώφυλλα σαν το παραπάνω που θα μπορούσε να ζωγραφίσει ο τρίχρονος ανηψιός μου σε στιγμές έμπνευσης δε βοηθάνε-προτιμότερα τα εξώφυλλα-αγιογραφίες των προηγούμενων albums.Ο πιο φωτεινός του-λέμε τώρα-δίσκος.

Νο 9.Bonnie ''Prince'' Billy-Lie down in the Light

Ας μνημονεύσουμε επίσης το album For Emma του Bon ''Deerhunter'' Iver για ακόμα περισσότερο κέφι-άραγε αν απομονωθώ σε μια καλύβα στο δάσος και τρώω μόνο κρέας από ελάφι θα βγάλω ένα τόσο καλό album ή απλώς θα αντιμετωπίσω πρόβλημα χοληστερίνης ;

No 10.Κάτι κινείται ακόμα ...

Τρίμαραν (κάπως) τα μαλλιά,τα μούσια και τα solos οι My Morning Jacket,αλλά κάποιοι πειράχτηκαν με την στροφή στον Prince,την pop και τη soul των seventies.
Δεν πειράζει,ξύδι!
Το Librarian είναι ίσως το καλύτερο ερωτικό τραγούδι που έχει γραφτεί για μια βιβλιοθηκάριο και το σημείο όπου ο Jim James τραγουδάει ''Sexiest librarian,take off your glasses and let your hair down for me '' ένα πραγματικό highlight!Επίσης όποιος έχει δει το dvd Okonokos καταλαβαίνει γιατί θεωρούνται το καλύτερο live συγκρότημα στην Αμερική.

Νο 10 My Morning Jacket-Evil Urges

Αυτό το post είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Elliott Smith

No 11.Το κάνανε επιστήμη !

Χατ τρικ για τους Tv on The Radio στο μιλλένιουμ,το μόνο-ίσως-αρνητικό είναι ότι νομίζω πως σε κάθε album είναι ένα κλίκ παρακάτω από το να βγάλουν κάτι πραγματικά οριακό...

Εδώ το o-Jodorowsky-συναντά-τους-Village People video για το Golden Age.

No 11 Tv On The Radio -Dear Science

Λίγο πριν από το Top 10,κάποιες επανεκδόσεις που θα μπορούσαν να είναι στη λίστα:το Pacific Ocean Blue του Dennis Wilson (κάποια σχόλια εδώ ),το υπνωτικό ambient-techno project Nah und Fern του Gas (πληροφορίες εδώ και μια βαρυσήμαντη ανάλυση με λογοτεχνικές προεκτάσεις εδώ) και το Cold Fact του cult τραγουδοποιού Rodriguez (κάποιες πληροφορίες εδώ).

No 12.Πραγματικός άθλος !

Πάντα ήθελα να ζήσω στη Νέα Υόρκη στα τέλη των seventies λόγω του punk,του no wave και του Studio 54 αλλά είναι μάλλον δύσκολο,εκτός και αν ο Ben από το Lost ανακάλυψε τελικά τη μηχανή του χρόνου.Το επόμενο καλύτερο για να σε βάλει στο κλίμα είναι οι Hercules +Love Affair τους οποίους θα ήθελα να είχα δει και live,όμως: 1)δεν είχε έρθει ο Antony και 2)έπαιζαν μαζί με τους James και,για να παραφράσω αυτό που είχε πει ο θρυλικός προπονητής της Liverpool Bill Shankly για την Everton,αν οι James έπαιζαν στον κήπο μου θα έκλεινα τις κουρτίνες.
Επι τη ευκαιρία το πολύ καλό ντοκυμαντέρ για τη σκηνή-κυρίως του no wave-της Νέας Υόρκης Kill Your Idol υπάρχει για μια εβδομάδα στο Pitchfork

No 12 Hercules and Love Affair

No 13 Βασιλιά-Μελάνι,μας κακομαθαίνεις...

Όταν έχεις κυκλοφορήσει τόσους καλούς δίσκους κάπου φτάνεις στο σημείο να θεωρείται δεδομένο ότι κάθε καινούριο album είναι εξαιρετικό και να μην υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης.Αυτό είναι το μόνο μειονέκτημα με το ...

Νο 13 Nick Cave-Dig Lazarus Dig

No 14 The noise made by people

Δε χρειάζεται να έχεις τη δισκοθήκη του Thurston Moore για να απολαύσεις τον παιχνιδιάρικο θόρυβο των Fuck Buttons.Στον πολιτισμένο κόσμο περιόδευσαν με τον Caribou και τους Mogwai,εδώ θα παίξουν μόνοι τους με 35 ευρώ...
Μιας και πιάσαμε την '' F word'' ας μνημονεύσουμε επίσης τους Holy Fuck,των οποίων το περσινό album ακούσαμε κυρίως φέτος,για ένα από τα live της χρονιάς

Νο 14 Fuck Buttons-Street Horrrsing

No 15.The great pretenders

Δύο από τα τραγούδια της χρονιάς,κατά τα άλλα ισχύει ότι και στο post για το Νο 20(αν εξαιρέσεις τον πολυέλαιο).

Νο 15 MGMT-Oracular Spectacular

No 16. Music For The Masses

''Τα τραγούδια σας είναι πολύ μεγάλα σε διάρκεια.Και επαναλαμβάνεστε συνέχεια,και όλο χρησιμοποιείτε τα ίδια κόλπα,και ό,τι είναι μεγάλο δε σημαίνει ότι είναι και καλό,και χρησιμοποιείτε συνέχεια τους ίδιους ήχους,και οι στίχοι σας δεν είναι αρκετά καλοί'',είπε ο Brian Eno στους Coldplay στην αρχή της συνεργασίας τους,εξαντλώντας όλη του την επιείκεια.Τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως καλύτερα στη συνέχεια...

Εδώ η φρέσκια-όσο γράφονται αυτές οι γραμμές-εκτέλεση του Lost με τον Jay-Z,και επειδή,ως γνωστόν,ο Jay-Hova πάει με όλα,από τους Linkin Park μέχρι τους Led Zeppelin,εδώ ένα mash-up με τον Fela Kuti.

No 16 Coldplay-Viva La Vida or Death And All His Friends

Νο 17.Ζούσε στα bars ...

...και χόρευε στα τραπέζια

Κάποια όχι και τόσο έξυπνα σχόλια εδώ

και μία σοβαρή κριτική εδώ

Έπεται και νέο E.P με διασκευές το Δεκέμβριο με τίτλο Dark End of The Street και ας ελπίσουμε ότι στο ομώνυμο κομμάτι θα κοντράρει στα ίσια τις εκτελέσεις του James Carr και του Gram Parsons με τους Flying Burrito Brothers.

No 17 Cat Power -Jukebox

No 18.Babylon Zoo

Ο Kevin Martin (a.k.a The Bug) δεν είναι κανένας πρωτάρης παραγωγός του dubstep,αλλά έχει σημαντικό παρελθόν τόσο ως μουσικογραφιάς όσο και ως μουσικός σε ποστ-ροκ,industrial και hip-hop σχήματα.Οι επιρροές από Swans,Public Image και Public Enemy και η επακόλουθη εμμονή στα δυνατά μπάσα και την ασφυκτική ατμόσφαιρα κάνουν το London Zoo κάτι περισσότερο από ένα συνηθισμένο dubstep άλμπουμ.Επειδή στο συγκεκριμένο μουσικό είδος ένα καλό single δεν αντιστοιχεί πάντα και σε ένα καλό δίσκο η συλλογή Steppa's Delight της εταιρίας Soul-Jazz κρίνεται επίσης λίαν κατατοπιστική...

No 18.The Bug -London Zoo

No 19.They only come out at night

Τα ανθεμικά ρεφρέν και τα πιασάρικα κιθαριστικά riffs συχνά περιφρονούνται από τους κριτικούς και τους αλτέρνατιβ οπαδούς,αλλά οι Kings of Leon το κατέχουν το άθλημα και στο τέταρτο album(κατά παράξενο τρόπο θεωρώ καλύτερο δίσκο τους το A Ha Shake Heartbreak που οι περισσότεροι είχαν θάψει).
Επίσης,το καλύτερο συγκρότημα στον κόσμο σύμφωνα με τον Ed O' Brien των Radiohead

Νο 19 Kings of Leon-Only By The Night

Νο 20.Σιγά τον πολυέλαιο!

Αυτό θα έλεγε κάποιος που έχει απηυδήσει από το blogο-hype για τους Vampire Weekend,επηρρεασμένος ίσως και από τη φωτογραφία του εξωφύλλου.Λίγα φετινά ντεμπούτα,όμως,ακούγονται τόσο φρέσκα και εθιστικά ...

Νο 20 Vampire Weekend-Vampire Weekend

και bubbling under:

Νο 21 Lindstrom-Where you go I go too

No 22 Drive-By Truckers-Brighter Than Creation 's Dark

No 23 No Age-Nouns

No 24 R.E.M-Accelerate(μετά και από τη συναυλία όπου ξεχώρισαν τα παιδιά από τους άντρες,το καλύτερό τους album από το New Adventures... ήταν ''the greatest thing since bread came sliced'')

No 25 Leila-Blood Looms and Blooms

No 26 Silver Jews-Lookout mountain,Lookout Sea

No 27 Lil' Wayne-Tha Carter III

No 28 Brett Anderson -Wilderness

No 29 The Verve-Forth

No 30 Robert Forster-The Evangelist(ρεκβιέμ για τους Go-Betweens)

Well,I thought about the army...

...όπως θα έλεγαν και οι Ben Folds Five.
Απο το Νοέμβρη και μετά τα post ενδέχεται να αραιώσουν λόγω στρατού.Εντάξει,ακόμα και ο Elvis πήγε για δυο χρόνια,εσύ θα κάνεις μάλλον εννιάμηνο.
Επίσης όπως έλεγε και ο Mark E. Smith των Fall η στρατιωτική πειθαρχία θα βελτίωνε τα περισσότερα βρετανικά συγκροτήματα-και δεν είχε και πολύ άδικο.
Τις επόμενες μέρες θα ποστάρω τα 20 αγαπημένα μου albums για φέτος,όσα άκουσα μέχρι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη.Ο σκοπός διττός:1)να περάσουν ευχάριστα οι μέρες της αναμονής και 2)να προλάβω τα μουσικά περιοδικά που σε λίγο θα βγάζουν τις λίστες με τα καλύτερα albums από τον Αύγουστο ...

R.E.M:μια απόπειρα μελέτης (updated)

Σχετικά με τη συναυλία των R.E.M στο Καλλιμάρμαρο,ας ελπίσουμε:

1)καταρχήν να πραγματοποιηθεί(στην Ελλάδα είσαι ,ποτέ δεν ξέρεις)

2)να προτιμήσουν αρκετοί να μείνουν σπίτι για να δούν το ντέρμπι Ολυμπιακού-ΑΕΚ,την Τροία ή τον Αλέξανδρο του Oliver Stone

3)να εξασφαλίσουμε ικανοποιητική θέση σχετικά κοντά στη σκηνή,ετσι ώστε να μη μπερδεύουμε τον Michael Stipe με τον Moby

4)οι Kaiser Chiefs να παίξουν μόνο τα singles(και πολλά λέω)

5)οι R.E.M να μείνουν στη σκηνή πάνω από μία ώρα-να μην παίξουν τίποτα από το Up(εκτός από το Walk Unafraid),ούτε από το Around The Sun(εκτός από το Leaving New York).

+ 5 τραγούδια τους που θα ήθελα να ακούσω αν και δεν είναι και πολύ πιθανόν:

-Let Me In:ένα tribute στον Kurt Cobain μέσα σε τόνους από feedback και στίχοι με βιβλικές προεκτάσεις-από το Monster

-Fretless:ένας θεός ξέρει γιατί άφησαν ένα τέτοιο κομμάτι έξω από το Out of Time,η απάντηση για να βάλουν το Me in Honey δεν κρίνεται επαρκής-από το O.S.T Until The End of the World

-Leave:ανορθόδοξο χιτάκι στον (παλιό) Ρόδον Fm το μακρινό 1996-να μου πεις οι άνθρωποι έκαναν το μεγαλύτερό τους χιτ στην Αγγλία με το Ε-Bow The Letter-απο το New Adventures in Hi-Fi

-So.Central Rain:αρχικά στο Reckoning,αλλά θα προτιμήσουμε τη μπαλαντοειδή εκτέλεση ως extra στο Document

-You Are The Everything:φέρτε μου ένα μαντολίνο,πρόπονηση για το Losing My Religion-από το Green.

*UPDATE :Τελικά η βραδιά εξελίχτηκε μια χαρά και οι REM ήταν τόσο καλοί όσο θα περίμενες από αυτούς.Eυχάριστη έκπληξη ότι έπαιξαν και το Let Me In σε μία ακουστική,κυκλική-α-λα-Crosby,Stills,Nash and Young εκτέλεση,ενώ αρκετοί από το κοινό αποχωρούσαν αφού είχαν μόλις ακούσει το ''χιτ'' Losing My Religion-μιλάμε για φοβερή μουσική παιδεία...

Μια καταπληκτική συλλογή με συνεργασίες και rarities εδώ

Ryanology ...

Ο Jamie Lidell αντιγράφει τον Prince και τον Stevie Wonder,ηχογραφεί στη warp και είναι cool.Ο εικονιζόμενος Ryan Adams,μόλις ένα B μακριά από το μελιστάλαχτο τύπο με τις μπαλάντες του οποίου χορεύαμε στο δημοτικό-ήμουν μικρός και άμυαλος-(υποτίθεται) ότι αντιγράφει τον Neil Young και τους Replacements και δεν είναι τόσο cool.OK,αν πάει έτσι το καταλαβαίνω...
Ο Ryan κυκλοφορεί νέο album ως Cardinals την ημέρα της εθνικής γιορτής με τίτλο Cardinology,αν και δίσκοι σαν το Heartbreaker,το Gold ή το Stranger 's Almanac με τους Whiskeytown δύσκολα επαναλαμβάνονται.Στο blog του εκφράζει την αγάπη του για τη Mariah Carey,τον Eric Dolphy και το hair metal(βλ.φωτο),ενώ η δήλωση του πριν λίγο καιρό ότι δεν του αρέσει η country έκανε τους οπαδούς της americana να φωνάζουν Judas.Respect!

*το post με αφορμή μια συζήτηση στο chat της εκπομπής του oksikemia στο mindradio χθες το βράδυ.

Dr. Gonzo...

Το Fear and Loathing in Las Vegas του Hunter S. Thompson δημιούργησε σχολή στη δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία,αλλά και ατάλαντους μιμητές.Το Rum Diary,το δεύτερο βιβλίο του που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τίτλο Μεθυσμένο Ημερολόγιο,πρόκειται να γίνει ταινία με πρωταγωνιστή τον Johnny Depp που είχε παίξει και στην κινηματογραφική διασκευή του Fear and Loathing από τον Terry Gilliam(το post με αφορμή το ντοκιμαντέρ για τον Hunter S. Thompson στο φεστιβάλ κινηματογράφου).

Dr Lee,PhD

Πολύ ενδιαφέρουσα η ταινία για τον Lee ''Scratch'' Perry στο φεστιβάλ αν και κάπως κούρασε προς το τέλος.Πρόσφατα κυκλοφόρησε και νέο album με τίτλο Repentance με την παραγωγή του Andrew WK να θυμίζει περισότερο Missy Elliot και Τimbaland παρά dub.Το 2001 που ακούγαμε garage-όχι το UK,αυτό με τις κιθάρες- ο Andrew WK ήταν κάτι σαν γελωτοποίος της σκηνής,αλλά απ'ότι φαίνεται είναι και παραγωγός,κυρίως του αντεργκράουντ.

Υ.Γ:Ήταν αλήθεια η Άννα Φόνσου στην αίθουσα ή με γέλασαν τα μάτια μου;Είναι όπαδός του dub η συμπαθής ηθοποιός;

Underground

Εσύ θα απέρριπτες τα εκατομμύρια της Disney για να πουλάς τα dvd και τα comics σου στο φουαγιέ των κινηματογράφων;Τροφή για σκέψη.Καταπληκτικό πάντως το Idiots and Angels του Bill Plimpton,όπως και τα τραγούδια από το Alice του Tom Waits που ακούγονταν στην ταινία ...

Άλλη μια άχρηστη λίστα ...

Ενδιαφέρουσες σίγουρα οι ταινίες για τον Lee ''Scratch'' Perry ή τους Public Enemy στις Νύχτες Πρεμιέρας αλλά η αλήθεια είναι ότι περίμενα περισσότερα από την αναβάθμιση του μουσικού τμήματος.Παρακάτω δέκα ταινίες που θα ήθελα να δω:

• Elvis:'68 Comeback Special-αφού συμπληρώνεται και η επέτειος των 40 χρόνων
• Electroma-οι Daft Punk συναντούν τον Antonioni
• Wild Combination-για τον avant-garde τσελίστα της disco Αrthur Russell
• Cocksucker Blues-οι Rolling Stones σε παρακμιακή φάση,όπως αξίζει να τους θυμόμαστε
• Be Here to Love Me-για τον αυτοκαταστροφικό τραγουδοποιό Townes Van Zandt
• The Fearless Freaks-για τους Flaming Lips
• This is Spinal Tap-ομολογώ ότι δεν το έχω δει...
• The Last Waltz των Band-θέλω να το δω και στη μεγάλη οθόνη
• I Am Trying To Break Your Heart των Wilco -ιδίως για τη σκηνή όπου ο Jeff Tweedy(φωτο) ξερνάει,πραγματικό σινεμά βεριτέ!
• My Name is Albert Ayler-για τον free-jazz σαξοφωνίστα(μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρχε ένα καταπληκτικό graffiti για τον Ayler στον πεζόδρομο της Καπλάνων δίπλα στο μαγαζί όπου ψωνίζω συνήθως δισκάκια)

* όποιος τυχόν είδε την ταινία Synecdoche,New York του Charlie Kaufman και έβγαλε νόημα ας δώσει κάποια ερμηνεία ...

Συμπτώσεις ;

Rest in Peace για τον Rick Wright,αλλά στο περιοδικό Uncut πρέπει να ξέρουν κάτι παραπάνω,καθώς στο τελευταίο τεύχος που κυκλοφόρησε λίγο πριν πεθάνει υπάρχει αφιέρωμα στους Pink Floyd.Είναι τυχαίο ότι το ίδιο είχε συμβεί το 2002 όταν αντίστοιχο αφιέρωμα στους Clash συνέπεσε με το θάνατο του Joe Strummer(ας κάνουμε μια πρόποση,θα μπορούσε να είναι ο μοναδικός υποφερτός καθηγητής μας );Βέβαια αν βάζεις στο εξώφυλλο συνέχεια τα ίδια τέσσερα-πέντε ονόματα κάτι τέτοιο έχει αρκετές πιθανότητες να συμβεί ...

*UPDATE:Μόλις έμαθα τυχαία ότι από το καλό site soul sides ότι πέθανε τα ξημερώματα και ο φοβερός παραγωγός και συνθέτης της Motown και των Temptations Norman Whitfield.Δε θα ήταν πάντως τρομερή σύμπτωση να πέθαινε στις τρεις Σεπτεμβρίου όπως ο πατέρας στο αριστουργηματικό Papa was a Rolling Stone ;

Αποτοξίνωση ...

Επιστροφή μετά από μια περίπου εβδομάδα κρητικού γάμου μακρυά από τηλεόραση,ραδιόφωνο,internet και λοιπά Μ.Μ.Ε-η γη θα εξαφανιστεί από καμιά μαύρη τρύπα λόγω του πειράματος του αιώνα και εσύ θα κατεβάζεις ακόμα ρακές.
Την ομαλή προσαρμογή θα βοηθήσει το καταπληκτικό περσινο album του Ψαραντώνη Να 'χεν η θάλασσα βουνά-ίσως καταφέρουμε να πάμε και στη συναυλία της Πέμπτης...

Ειδικό βάρος...

Το Weight of My Love του David Thomas Broughton ,με τα φωνητικά α λα Scott Walker-σε-κρίση-άσθματος και τους κυνικούς στίχους είναι το τραγούδι που ξεχώρισα με την πρώτη ακρόαση του ''κόκκινου'' cd από το νέο τεύχος του Muzine.
Διακοπή για καμιά βδομάδα ...

Απολαύστε κάθε σάντουιτς !

Αυτή ήταν η προτροπή του Warren Zevon-χονδρικά,ένας πιο κυνικός και ενδιαφέρων στιχουργικά Tom Petty και ο αγαπημένος τραγουδοποιός του Hunter S. Thompson -στην τελευταία του δημόσια εμφάνιση στο show του David Letterman το 2002 (ένα απόσπασμα εδώ ),ενώ ήταν ήδη γνωστό ότι έπασχε από καρκίνο.Την Κυριακή συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τον θάνατό του,αφού είχε ήδη ηχογραφήσει ένα πολύ καλό τελευταίο album με τίτλο The Wind .Η ιστορία του θυμίζει την ανάλογη του hip-hop παραγωγού J Dilla που ηχογράφησε το τελευταίο του album Donuts στο νοσοκομείο,καθηλωμένος από μια σπάνια αρρώστια του αίματος.Η Erykah Badu του αφιέρωσε το τραγούδι Telephone από τον καταπληκτικό τελευταίο της δίσκο New Amerykah Part One ...

Strange Currencies

Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο.Την ίδια μέρα που ανακοινώνεται το ευχάριστο νέο της συναυλίας των R.E.M στην Αθήνα-αν και όπως φαίνεται θα πρέπει να ανεχτούμε και άλλα συγκροτήματα-προβάλλεται το επεισόδιο του Beverly Hills όπου η Brenda ακούει το Losing My Religion σε heavy rotation.Περισσότερα για τη σχέση R.E.M και Beverly Hills στο blog του fantasmeniou.
Η συναυλία διοργανώνεται από το MTV που επανεκπέμπει στην Ελλάδα,θυμίζοντας την εποχή που έκανες τα πρώτα σου βήματα στη μουσική-και δες που κατέληξες-με videoclips όπως το Zombie των Cranberries που το κανάλι πρόβαλε ανελέητα ανά τέταρτο ή το πρωτοποριακό α λα rewind Return to innocence των Enigma ,αλλά και cool vjs σαν την Rebeca DeRuvo που έγινε και τραγούδι από τους έλληνες indie-poppers Pillow.
Στη φωτό οι R.E.M στα MTV Awards από μια επόχη όπου το μεγαλύτερο συγκρότημα στον κόσμο ήταν ίσως και το καλύτερο.Ο Michael Stipe παραλαμβάνει ένα από τα έξι συνολικά βραβεία της βραδιάς φορώντας για το καθένα ασορτί μπλουζάκι με κοινώνικο μήνυμα-ακόμα και για την εναλλακτική ενέργεια προνόησε ο άτιμος ...

Η ποίηση της καθημερινότητας

Τον Αύγουστο συμπληρώνονται αθόρυβα είκοσι χρόνια από το θάνατο του Raymond Carver,που αν και καταξιώθηκε μόλις στα τελευταία χρόνια της ζωής του,σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους διηγηματογράφους όλων των εποχών.Τα διηγήματά του Raymond Carver ασχολούνται κυρίως με την καθημερινότητα της αμερικάνικης εργατικής τάξης και τα προβλήματά της-ο ίδιος ο συγγραφέας γνώρισε τον αλκοολισμό και την ανέχεια- και διαβάζονται καλύτερα με υπόκρουση το Swordfishtrombones του Tom Waits,το Nebraska του Bruce Springsteen-ο Carver ήταν άλλωστε fan και των δύο-ή κάποιο συγκρότημα της americana ,από αυτά που κάνουν τους δημοσιογράφους του περιοδικού Uncut να τους τρέχουν τα σάλια,σαν τους Richmond Fontaine ...

Downey is The New Up

Ο Robert Downey Jr. ,ένας από τους πιο χαρiσματικούς ηθοποιούς του Hollywood ,φαίνεται να επιστρέφει για τα καλά.Η κατηφόρα άρχισε περίπου όταν έχασε το Oscar για το Chaplin από τον Al Pacino και το Άρωμα Γυναίκας,τα επόμενα χρόνια έπαιζε ξύλο με τον Mike Tyson και μπαινόβγαινε στα κέντρα αποτοξίνωσης,πέρυσι όμως πρωταγωνίστησε στις δύο-αν όχι καλύτερες,τότε σίγουρα -πιο υποτιμημένες ταινίες της χρονιάς,το Zodiac και τον Οδηγό Αναγνώρισης Αγίων,ενώ έσπασε και τα ταμεία στο box office με το Iron Man-για να μην αναφερθούμε στο A Scanner Darkly,ίσως την πιό ακατανόητη ταινία που έχω δεί...
Αυτό και αν είναι comeback-και μιλώντας για comeback ,μετά το A Guide To Guide To Recognizing Your Saints μου κόλλησε αυτό το τραγούδι των one- hit -wonders Player που κάποιοι ίσως θεωρήσουν guilty pleasure...

The Joke About Jamaica ...

Όχι ότι εμείς είμαστε αθώες περιστέρες,αλλά τόσο καλή προπόνηση κάνουν εκεί στη Jamaica ώστε ο Usain ''Lightning'' Bolt και οι υπόλοιποι sprinters-άντρες και γυναίκες-να σπάνε τα χρονόμετρα και τα ρεκόρ ;Επίσης,μιας και μιλάμε για τη Jamaica,δεν είναι καιρός να καταργηθεί το heavy rotation του Bob Marley στα παραλιακά μπάρ ;

Ελπίζω να μην απηυδήσει ο τακτικός αναγνώστης αυτού του του blog από τις απανωτές αναφορές στους Hold Steady(βλ. τίτλο της ανάρτησης) ...

Sequestered in Evia

We 're gonna build something this summer
Summer grant us all the powers to drink on top of watertowers
With love and trust and shows all summer.
Get hammered.

Let this be my annual reminder that we could all be something bigger.

Πρόχειρο καλοκαιρινό playlist :

The Hold Steady -Stay Positive (απ' όπου και οι παραπάνω στίχοι)
Fleet Foxes -Fleet Foxes
The Last Shadow Puppets-The Age of The Understatement
Coldplay-Viva La Vida
Prefab Sprout-Steve McQueen
The Style Council-Long Hot Summer/The Paris Match
Junior Boys -Last Exit
Various-Trojan Dub Rarities Box Set
The Bug-London Zoo
Fennesz-Endless Summer
The Beach Boys-Endless Summer (via Espresso)
Dennis Wilson-Pacific Ocean Blue
The Good,the Bad and the Queen -The Good,the Bad and the Queen
Mahmoud Ahmed -Ethiopiques Vol. 7
Gas-Konigsforst
Ricardo Villalobos -Enfants (Chants)
Robert Wyatt +B.Burgalat - This summer night

Death of a soul man ...

It was forty years ago today ...

Την Παρασκευή το μεσημέρι αποφασίζω να ηχογραφήσω την εκπομπή του Γ. Πετρίδη και να πάω για καμιά βουτιά.Ευτυχώς,γιατί αποδεικνύεται ότι είναι αφιερωμένη στο White Album των Beatles και έτσι θα μείνει στο αρχείο μου-μαζί με τις κασσέτες από το Watergate.Η ιδιοφυία των Lennon/McCartney φαίνεται,ενδεικτικά,στο Happiness Is A Warm Gun όπου χωράνε σε δυόμισι λεπτά περισσότερες μελωδίες απο ότι άλλα συγκροτήματα σε ολόκληρα albums.Το Revolution 9 δεν έχει ενδιαφέρον μόνο μουσικολογικά,με τις επιρροές από την musique concrète και τους πειραματισμούς με ηχητικα εφέ και tape loops-που είχαν ξεκινήσει ήδη από το Revolver-άλλά επίσης για την υπόθεση ότι,αν ακουστεί ανάποδα,ακούγεται η φράση Turn Me On Dead Man ,αναζωπυρώνοντας για ένα διάστημα τις φήμες ότι οMcCartney είχε πεθάνει.Μπορείτε να το κρίνετε και εσείς εδώ .
Υ.Γ:Αλήθεια,μήπως ξέρει κανείς πώς μετατρέπονται οι κασσέτες σε mp3 ;

Now my heart is full ...

Είδαμε πρόπερσι τον Morrissey,χθες-πριν από λίγες ώρες δηλαδή-τη Bjork,τα συναυλιακά απωθημένα όλο και λιγοστεύουν.Η συναυλία καταπληκτική,όλα σχεδόν τα αγαπημένα μου τραγούδια,έπαιξε ακόμα και από το ''δύσκολο'' Medulla που ακούγεται καλύτερα σαν ενότητα,αν και νομίζω ότι αδικήθηκε κάπως από την ηχητική του Ο.Α.Κ.Α.
Εντωμεταξύ ,αν κάποιος μου έλεγε ότι θα έβλεπα μέσα σε τέσσερις μέρες και την Bjork και τη Λένα Πλάτωνος,θα απαντούσα ναι,και την Kate Bush σε secret gig στο Μικρό Μουσικό Θέατρο.
Ωραίος τρόπος για να γιορτάσεις την εκατοστή ανάρτηση !
Επιστροφή σε λίγες μέρες ...

He 's not dead

Το Dog Man Star των Suede είναι ίσως ένα από τα πιο υποτιμημένα albums των nineties και ακούγεται σαν o David Bowie να ηχογράφησε το Ziggy Stardust στο Βερολίνο-για να μη μιλήσουμε για τα b-sides τους-αλλά μετά τα δύο τελευταία μέτρια albums σταμάτησα να ασχολούμαι και με τους Suede και με τον Brett Anderson.Δεν περίμενα λοιπόν σε καμία περίπτωση ότι ο επερχόμενος δεύτερος προσωπικός του δίσκος Wilderness θα ήταν τόσο καλός.Εννιά μόλις τραγούδια,μόνο πιάνο και κάποια έγχορδα,μου θύμισε κάπως Antony + The Johnsons.Αρκεί βέβαια να σου αρέσει η φωνή του-βοηθάει αν δε σκέφτεσαι τον Bowie ...

Bloc Rockin' Beats

Ωραίο σίγουρα να ξέρεις ότι διαβάζουν το blog σου,αν και τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα αναμενόμενα.Αφού διάβασε λοιπόν ο εικονιζόμενος Kele Okereke των Βloc Party την ανάρτηση για τους Public Image (δύο post παρακάτω),αποφάσισε να διατυπώσει στον John Lydon την εύλογη ερώτηση για μία πιθανή επανασύνδεσή τους.Το επακόλουθο ήταν ένα επεισόδιο που παραλίγο να ξεκληρίσει τη σύγχρονη βρετανική ροκ σκηνή-μικρό το κακό θα έλεγε κάποιος-και να κάνει τον Axl Rose να μοιάζει με τη μητέρα Τερέζα...

Δύο Batmen

Η απίστευτη ερμηνεία του Heath Ledger στο Dark Knight θυμίζει Jack Nicholson όχι του Joker, αλλά της Λάμψης του Kubrick,και σε κάνει να ξεχνάς ότι πρόκειται όντως για τον καλύτερο Batman από την εποχή των ταινιών του Tim Burton.
Εξάλλου,αγνοούμε επιδεικτικά την υποδοχή του ποδοσφαιριστή Gilberto Silva που είναι πρώτο θέμα στις αθλητικές φυλλάδες και βρισκόμαστε στο Ο.Α.Κ.Α για την Εθνική Ελλάδος του μπάσκετ.Ό,τι καλύτερο υπάρχει στον ελληνικό αθλητισμό,ούτε πειρατικά,ούτε ντόπες,ούτε μηχανάκια,θέαμα,ωραίος κόσμος,μπασκετικό κοινό που ''βλέπει'' τους κανονισμούς πριν από τους διαιτητές και οι κάφροι ευτυχώς μακρυά ...

* Batman είναι το παρατσούκλι του μπασκετμπολίστα της Εθνικής Αντώνη Φώτση,εξ'ου και το ευφάνταστο λογοπαίγνιο του τίτλου ...

Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols ;

Επιδραστικότατο σίγουρα το Never Mind The Bollocks των Sex Pistols από μουσικής και κοινωνιολογικής σκοπιάς-να μην τα ξαναλέμε-αλλά ο Johnny Lydon ήταν απείρως πιο ενδιαφέρων μουσικά με τους Public Image Ltd.Είναι πραγματικά κρίμα να έχει μετατραπεί σε καρικατούρα ο performer-ορισμός της λέξης attitude-κατά κάποιο περίεργο τρόπο οι Sex Pistols εκφράζουν ακόμα το punk attitude ενώ οι Rolling Stones είναι πουρόκερς.Όταν το τελευταίο αξιόλογο πράγμα που έχεις κάνει είναι ένα single με τους Leftfield από το 1993 αυτό που χρειάζεσαι μάλλον είναι ένας παραγωγός τύπου James Murphy για να σε ξαναβάλει στο κόλπο και όχι άλλο ένα γραφικό punk reunion (μόνος μου τα λέω μου φαίνεται ...).
Σε στιγμές,ίσως, post-punk υπερβολής είχα επιλέξει το Metal Box των Public Image ως το καλύτερο album όλων των εποχών εδώ ,στο seagazing blog,όπου ο καθένας μπορεί να ψηφίσει τον αγαπημένο του δίσκο.Το album υπάρχει σε κεντρικό δισκοπωλείο σε χαμηλή τιμή και ακόμη και αν δε σου αρέσει το μουσικό περιεχόμενο μπορείς κάλλιστα να χρησιμοποιήσεις τη μεταλλική συσκευασία ως ταμπακιέρα ή μπιζουτιέρα...
Όσο για την πραγματική επιρροή των Sex Pistols,αυτή εκφράζεται από τον Γιώργο Πετρόχειλο εδώ ,από την ταινία-καταγγελία Χούλιγκανς.

Γκεγκε;

My Life Story

Η ιδέα για το καινούριο blogοπαίχνιδο ήρθε από κάποια blogs του εξωτερικού .Ο κανόνας είναι να κάνεις μια λίστα με τους αγαπημένους σου δίσκους από τη χρονιά που γεννήθηκες,και ιδού μια γρήγορη αλλά όχι πρόχειρη λίστα,που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια παλιών τευχών του περιοδικού Ποπ +Ροκ ,καθώς και του ξένου τύπου :

1983
R.E.M-Murmur
1984
Prince -Purple Rain
1985
Tom Waits -Raindogs
1986
The Smiths -The Queen is Dead
1987
U2-The Joshua Tree
1988
Public Enemy-It Takes A Nation of Millions to Hold Us Back
1989
The Stone Roses -The Stone Roses
1990
Sonic Youth -Goo
1991
Massive Attack -Blue Lines
1992
R.E.M-Automatic for the People
1993
Bjork-Debut
1994
Jeff Buckley -Grace
1995
The Smashing Pumpkins -Mellon Collie and the Infinite Sadness
1996
dEUS -In A Bar Under The Sea
1997
Radiohead-OK Computer
1998
Beastie Boys -Hello Nasty
1999
Flaming Lips -The Soft Bulletin
2000
Grandaddy -The Sophtware Slump
2001
The Strokes -Is This It
2002
The Streets -Original Pirate Material
2003
The White Stripes -Elephant
2004
Wilco -A Ghost is Born
2005
LCD Soundsystem -LCD Soundsystem
2006
Joanna Newsom-Ys
2007
Radiohead -In Rainbows
2008
To Be Announced ...

Τα albums που επέλεξα είναι ενδεικτικά και παρέλειψα κάποια πολύ αγαπημένα.Από το 1995 και μετά πρότίμησα κυρίως αυτά που άκουγα περισσότερο τη συγκεκριμένη χρονιά,ωστόσο όλα τα παραπάνω εξακολουθούν να μου αρέσουν.Η δημιουργία της λίστας μπορεί να έχει το μειονέκτημα της αποκάλυψης της ηλικίας,αλλά ενδείκνυται και στους άλλους bloggers για τις ώρες της θερινής ραστώνης-σίγουρα είναι καλύτερο από sudoku ...