Ντένις ο τρομερός

'' Το λαμπερό πρόσωπο του παρελθόντος είχε αλλάξει πλέον ριζικά.Γιατί μπορεί τα πυκνά γένια να έκρυβαν το μπαγιάτικο δέρμα του,που ώρες-ώρες έμοιαζε μουλιασμένη χαρτοπετσέτα από την πρόωρη γήρανση,αλλά δεν μπορούσαν να κρύψουν ούτε τα χαλασμένα δόντια του ούτε τα βαθουλωμένα μάτια ούτε την πρησμένη μύτη του.Ήταν τριαντα εννέα χρόνων,έμοιαζε όμως τουλάχιστον πενηντάρης.
(...) Το Eternity άνηκε στον Πίτερ Λόρε,φίλο από τα παλιά,που τον είχε μαζέψει το προηγούμενο βράδυ τύφλα στο μεθύσι από ένα κακόφημο μπάρ γεμάτο πρεζόνια και ντράγκ ντίλερς,όταν ο Ντένις του είχε τηλεφωνήσει σχεδόν κλαίγοντας λέγοντας του ότι δεν είχε πού αλλού να πάει,που αλλού να κοιμηθεί(...)
''Αισθάνομαι μόνος'',έκανε με σιγανή,βραχνιασμένη φωνή εκείνος και την ίδια στιγμή αποτέλειωσε το ποτήρι του για να το ξαναγεμίσει με βότκα κα πορτοκάλι.
''Ντένις,για όνομα του Θεού,είναι εννέα το πρωί!''
''Κοίτα τον ουρανό Πίτερ ... ''.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το καταπληκτικό διήγημα του Στέφανου Δάνδολου Σταγόνες στον ωκεανό,υπάρχει στο τεύχος Νο 14 του περιοδικόυ Zoo,αλλά και στη συλλογή διηγημάτων Αγάπη Σε Δυο Σταγόνες Όνειρο,και κρίμα που δε μπορώ να το δημοσιεύσω ολόκληρο.Αναφέρεται στην τελευταία μέρα της ζωής του Dennis Wilson,του οποίου το album Pacific Ocean Blue που μόλις επανεκδόθηκε αποδεικνύει ότι δεν ήταν απλώς ο μόνος από τους Beach Boys που ήξερε να κάνει surf.Όπως λέει και ο David Toop στο βιβλίο O ωκεανός του ήχου,το Pacific Ocean Blue ''ταλαντεύεται αποσπασματικά ανάμεσα στην έκσταση του surfer,τη λατρεία της φύσης και τη συναισθηματικότητα του αλκοολισμού''.Προσωπικά μου θύμισε και το On The Beach του Neil Young - το τέλος του California dreamin' και τον ωκεανό ως σύμβολο αποξένωσης ...